Morgunn - 01.12.1935, Qupperneq 78

204
M O li G U N N
Félagar
biskupsins.
því að fá aukinn áhuga á þeirri veröld, sem er bak við
hinn jarðneska heim.«
Þó að Sharp erkidjákni segi, að biskupinn
hafi verið með þessar árásir áður, virðist
svo sem sumum hafi komið þessi árás
hans nokkuð á óvart. Hann hefir fyrir nokkrum árum ritað
inngang að bók um lífið eftir dauðann, eins og það sé
samkvæmt kenningum kirkjunnar og kenningum spiritism-
ans og komist þar þannig að orði:
»En þegar alls er gætt, og þar sem talað er um jafn
mikilvægt málefni og ódauðleikann, þá ættum vér allir að
vera svo miklir menn að geta sett fram skoðanir sjálfra
vor, sem vér höfum ef til vill komist að eftir miklar og
þrautafullar efasemdir, og vírt skoðanir annara, sem kunna
að hafa öðlast sömu trúna eftir alt öðrum leiðum; sérhver
maður, sem veitir andstöðu efnishyggjunni, hverjar ástæð-
ur sem hann færir fyrir sínu máli — efnishyggjunni, sem
var svo nærri því að kæfa alla trú á síðasta mannsaldri,
hann er í sönnum skilningi »félagi« vor, þó að hann berjist
með öðrum vopnum en vér getum sjálfir beitt.
Þetta er mesta þjóðsagnaöld, sem yfir ís-
Nþjóðsa^faUr 'anc^ ^efir runn^> Þv* er ^il bóka kem-
ur. Prentaðar þjóðsögur koma úr öllum átt-
um, og þær seljast vist bóka bezt. Eí til vill er það sum-
part fyrir það, að menn finni það, sem séra Þorvaldur
Jakobsson tekur fram í inngangi að nýprentaðri annari út-
gáfu af Huld: »Vera má, að þjóðsaga þyki ótrúleg og ýkju-
full, en hún felur þó jafnan í sér eitthvert brot af sann-
leika, en hvert brot af honum er ætíð gulli dýrmætara.«
Að nokkuru leyti stafa vinsældir þjóðsagnanna líka vafa-
laust af því, að mörgum þykir þær töfrandi skemtilegar.
Séra Þorvaldur bendir á, að þjóðsögurnar séu mikilvægar
fyrir sagnfræðinga, listamenn, myndasmiði, málara, söng-
lagasmiði og skáld. Þær eru það ekki síður fyrir sálarrann-
sóknarmenn, því að af öllum þeim þáttum, sern þjóðsögur
eru ofnar úr — a. m. k. íslenzkar þjóðsögur — er sá sterk-