Búfræðingurinn - 01.01.1947, Blaðsíða 41

BÚFRÆÐINGURINN
39
Takist vel til, getur græðisléttan gefið dálitla uppskeru aS hausti
sama sumariS og hún var gerS og veriS fullgróin á næsta sumri.
Hér aS framan var rætt urn notkun húfjáráburSar í sambandi viS
eins konar skyndiræktun. Ef ekki er völ á búfjáráburSi, verSur aS láta
nægja tilbúinn áburS. Eins og tafla II og III sýna, getur þaS lánazt vel,
en ekki er ástæSa til aS ræSa notkun hans sérstaklega, því aS hún
kernur fyrst til greina, þegar ræktunarstörfunum er aS verSa lokiS, og
ei' í aSalatriSum sniSin eftir hinni árlegu áburSarþörf nýræktarinnar.
7. Forrækt.
ViS gelum lokiS sáSslétlunni nákvæmlega á sama hátt eSa eftir sömu
jarSvinnslu og græSisléttunni. Munurinn verSur þá aSeins sá, aS í sáS-
sléttuna er sáS grasfræi, áSur en valtaS er. En ef viS ætlum aS gera
sáSsléttu, getum viS líka haldiS jarSvinnslunni áfram lengur eSa skem-
ur og dregiS grasfræsáninguna árum saman. Tilgangurinn meS þessum
drætti getur veriS einvörSungu sá aS mylda jarSveginn sem bezt, áSur
en grasfræinu er sáS, en venjan er, þegar vinnsla flagsins er teygS yfir
eitt eSa íleiri sumur, aS eitthvaS er ræktaS í flaginu til bráSabirgSa.
i il þess eru lielzt valdar einhverjar einærar jurtir eSa jurtir, sem eru
uytjaSar á sama hátt, og er þá flagiS plægt eSa herfaS rækilega eftir
kveija uppskeru. Þetta er nefnt forrœkt.
Not nýræktarinnar af forrækt gætu veriS tvenns konar: í fyrsta lagi
ntyldun jarðvegsins og í öSru lagi aulcning frjóejnajorðans vegna þess,
er forræktin skilur eftir í landinu. Fyrra atriSiS er svo augljóst, aS um
þaS þarf ekki aS rökræSa. Af mylduninni leiSir enn fremur, aS frjó-
efni jarSvegsins ættu aS verSa auSleystari og aSgengilegri gróSrinum.
SíSara atriSiS hlýtur aS vera háS því, hvaS viS ræktum og hvaSa áburS
VÍS nolum viS forræklina.
Nytjajurtum þeim, er hér getur komiS til mála aS nota í sambandi
viS forrækt, má skipla í þrjá flokka: korntegundir, grænfóSurjurtir og
garSjurtir (rófur og kartöflur).
Kornyrkjan kemur aSeins til greina á þeim stöSum hér á landi, þar
sem ræktunarskilyrSin eru hagkvæmust, og jafnvel þar getur kornyrkja
veriS hæpin í nýræklarlandi, þótt hún geli lánazt sæmilega í völdum og
vel hirtum akri. Ekki er þess aS vænta, aS kornyrkjan hafi önnur áhrif
a nýræktarflögin en mylda jarSveginn, því aS korniS skilur ekkert telj-