Búfræðingurinn - 01.01.1947, Blaðsíða 52
50
BÚFRÆÐINGURINN
um við B, snúum okkur við og hefjum nú sáninguna hægra megin við B,
en stefnum vinstra megin við A, færum hana 4—6 m og svo koll af kolli.
Breidd þess bils, sem tekið er fyrir í hverri umferð, fer eftir því, hve auð-
velt er að dreifa því, sem sáð er. Að öðru leyti er aðferðin við sáninguna
þannig: Ef fræinu er sáð úr poka, er hann hengdur upp yfir hægri öxlina
í bandi, sem hnýtt er í tvö horn hans. Pokinn sjálfur er borinn á vinstri
mjöðminni eða vinstri handleggnum og opi pokans haldið sundur með
vinstri hendi. Líka er hægt að hafa fræið í fötu, er borin er í fatli, er ligg-
ur upp yfir hægri öxlina og hagnir niður á vinstri mjöðm. Að lokum má
lika fá sérstaka sáðbala, er sáðmaðurinn her framan á sér og lætur hanga
í léttum upp yfir axlirnar. Eru þeir einkum þægilegir, þegar miklu á að
sá og dreift er með háðum höndum. Hér verður þó miðað við, að sáð sé
úr sekk eða fötu.
Þegar sáningin hefst, stendur sáðmaðurinn með hægri fót fram og
hægri hönd í fræílátinu. Þegar hann svo stígur fram með vinstri fót,
sveiflar hann út hendinni með fræjunum án þess að rétta lil fulls úr
olnhoganum eða lyfta honum mikið upp frá síðunni. Síðan er hendinni
sveiflað í boga fram og til vinstri, um leið og hægra fæti er aftur stigið
fram, sáðkornið látið dreifast jafnt fram úr hendinni, og kemur hún
þá sjálfkrafa aftur niður í op fræílátsins. Sama umferð endurtekur sig.
Sáðmagnið takmarkast þá af þrennu: 1) lengd stigsins, 2) því, sem
tekið er í höndina í hvert sinn, 3) breidd spildunnar, sem sáð er yfir
í umferðinni. Ovanir ætlu að fylgja þeirri reglu að sá heldur of litlu
en of miklu og dreifa þá afganginum í annarri umferð.
Æskilegt er, að veður sé kyrrt, þegar sáð er. Flestu fræi má þó sá í
dálítilli golu, einkum ef hún er jöfn. Venjulega er þá hagkvæmast að
hafa vindinn á hlið.
Þegar sáð er tvenns konar fræi, svo sem höfrum og ertuin eða flækj-
um, má blanda því saman, þegar húið er að smita belgjurtafræið og
það hefur rutt sig. Þess verður þó að gæta, að fræið skiljist ekki að
í ílátinu, sem sáð er úr. Sáningin verður venjulega jafnari, ef mis-
þungu fræi er sáð hvoru í sínu lagi, en það er meiri vinna og ástæðu-
laust, sé þess gætt að hræra vel upp í fræinu öðru hverju, meðan sáð er.
Nýræktarflögin þurfa ekki að vera nærri fullunnin til þess, að hægt
sé að nota þau fyrir grænfóður. Þó þarf herfingin að vera komin svo
langt, að fræið fái nothæft sáðbeð og auðvelt sé að herfa það sæmilega
niður. Til þess má vel nota diskaherfi fullskekkt. Það er æskilegast að