Búfræðingurinn - 01.01.1947, Blaðsíða 54

52
BÚFRÆÐINGURINN
séu þannig valdar saman, að belgjurtirnar blómgist skömmu eftir, að
hafrarnir skríða.
Verkun og notkun grænfóSurs getur veriS með ýmsu móti. Margir
nota það sem haustfóður handa kúm og slá það þá jafnótt og notaff er.
Þetta er ágætt, taki slátturinn ekki allt of langan tíma, því að þá er hætt
við, að hið síðasta verði úr sér sprottið. Belgjurtirnar þola illa að
standa langt fram á haust og frjósa, einkum erturnar.
Sumir slá grænfóSriS, þegar þaS er hæfilega þroskaS, og geyma þaS
síSan í hraukum eSa þunnum lönum. Léttist þaS þá og þornar furSu
fljótt, einkum ef því er staflaS um, þegar hiS efsta er fariS aS þorna.
En vafalaust verSur nokkurt efnatap viS langa geymslu.
Agætt er aS þurrka grænfóSur, einkum belgjurtagrænfóSur, á hesj-
um, og er þaS liltölulega fljótlegt og auSvelt. Allir þeir, sem rækta nokk-
uS teljandi af belgjurtagrænfóSri og rauSsmárasléttuin, sem síSar verS-
ur rætt um, ættu aS nota hesjur í viSlögum, og skal því gerS þeirra lýsl
í fáum dráttum.
Hesjur eru gerSar úr grönnum greni- eSa furustaurum, sem þurfa
helzt aS vera um tveggja m langir eSa vel þaS, og grönnum vír (bind-
ingsvír), sem æskilegast er, aS sé húSaSur (galvaniceraSur). Þegar
hesjur eru reistar, eru staurarnir, sem gott er aS ydda, reknir niSur
meS tveggja til hálfs þriSja m millibili í nokkurn veginn beinni röS á
staSnum, þar sem hesja skal. Þetta er gert þannig, aS fyrst er gerS hola
meS járnkarli og staurinn síSan rekinn þar niSur meS handafli, en
jarSveginum þjappaS aS honum meS fæti. MeS dálítilli æfingu er auS-
velt aS reka staurana 25—30 cm niSur á þennan hátt, og er þaS nægi-
legt. Oruggast er aS snúa hesjunum eftir aSalvindátt. í hverri hesju
má hafa 10—15 staura. Endastaurarnir eru reknir þannig niSur, aS
þeir hallast talsvert'út á viS frá hinum staurunum. Svo sem 2.5—3 m
út frá endunum eru rekriir niSur stuttir hælar. Af þeim og efst á enda-
staurinn er svo gert öflugt stag úr bindingsvírnum. Þetta er gert til
þess, aS hesjan slakni ekki, þegar grasiS er látiS á hana. Því næst er
neSsti strengur hesjunnar lagSur svo sem í hnéhæS frá jörSu. Hann
er aSeins strengdur meS handafli og festur þannig á staurana, aS hon-
um er brugSiS einu sinni utan um hvern staur og alltaf sitt á hvaS, svo
aS þunginn komi sem jafnast á hesjuna. Þegar strengurinn hefur veriS
lagSur alla leiS og gengiS frá stögunum viS báSa enda, er gras látiS
á strenginn. ÞaS er greitt í sundur, svo aS hvergi séu þéttar tuggur, en