Búfræðingurinn - 01.01.1948, Blaðsíða 32
Eldi lambhrúta
* Það er nauðsynlegt að fóðra allt búfé vel, en þó er ekki sízt
áríðandi að ala allt ungviði svo vel, að það nái að taka út fullan
þroska á hverju tímabili vaxtarskeiðsins, því með því eina móti
fær það tækifæri til þess að sýna, hvað í því býr.
Sú skepna, sem er vanfóðruð einhvern tíma á þroskaskeið-
inu, bíður þess aldrei fullar bætur. Hverjum vef og hverju líf-
færi er ætlað ákveðið tírnabil af vaxtarskeiði skepnunnar til
vaxtar og þroska. Sum líffæri eru bráðþroskaðri en önnur,
þ. e. þeim er ætlað að taka út vöxt og þroska fyrr á vaxtarskeiði
dýrsins, en öðrum líffærum. Sama gildir um einstaka vefi lík-
amans.
Sé næring ungviðisins af skornum skammti, bitnar það til-
finnalega á .seinþroska vefjum og líkamshlutum, en minna
á bráðþroska líffærum og vefjum, þ. e. bin bráðþroskuðustu
líffæri og líkamsvefir gera fyrsta tilkall til næringarinnar, en
önnur líffæri verða útundan. Sé næringin svo lítil, að allra
nauðsynlegustu líkamsvefir ungviðisins fái ekki sæmilega nær-
ingu til þroska, deyr ungviðið. Sé hins vegar næringin næg til
lífsviðurværis hinu unga, vaxandi dýri, en of lítil til þess að
fullnægja eðlilegri næringarþörf allra vefja og líffæra líkam-
ans, þá verður dýrið, er það befur náð þroskaaldri, á ýmsan
hátt vanþroskað og vaxtarhlutföll þess önnur, en þau hefðu
orðið, ef það hefði fengið nægilegt viðurværi allan vaxtar-
tímann.
Þetta hefur verið sannað með vísindalegum tilraunum og