Búfræðingurinn - 01.01.1948, Blaðsíða 76
74
BÚFRÆÐINGURINN
stund er strengurinn unninn. Nú er áin grynnri og betri unclir
fæti. Kópur er orðinn kaldur og veður af móði og hörku. En
síðasti állinn er eftir. Straumurinn stendur þvert á hlið. Nú
veður Kópur hægt og varlega, hallast móti straumi og þreifar
fyrir sporinu, þar sem botninn er verstur. Áin hamast og neytir
allrar orku. Það er sem hún sé hrædd um að missa af bráð sinni.
Hér skall yfir, en aðeins í svip. Það sakar ekki. Áin fær ekki
neytt aflsins lengur. Sigurinn er unninn. Forsjónin liafði fleytt
þeim félögum yfir, eins og bóndinn bað.
Af eðli göfgu fákur fann,
fæti að mátti ei skeika,
læknir skylduverkið vann,
verkið mannkærleika.
Gott er að eiga minningar um valmenni, afreksmenn og
göfuga hesta í höndum Gríms.
Pistill þessi um ána var útúrdúr og ef til vill óþarfur, en
það var ekki um annað að hugsa þarna á leiðinni austur Mýr-
dalinn. Þar var hellirigning og þoka. Við komum að Vík, og
var þar borðað, en annars dvalið skamma stund, því að Kirkju-
bæjarklaustri skyldr ná um kvöldið. Er það löng leið, en við
orðin seint fyrir. Nú var þokan orðin svo svört, að ekki sá bíl-
lengd frá sér. Þótti okkur sem við færum að mestu um svarta
sanda og hraun. Er við komum austur í Skaftárhraunið, birti
þó ofurlítið. Vakti það undrun okkar, hversu hraunið er vel
gróið. Mosinn hylur grjótið gersamlega að kalla. Er mikill
munur á hrauni þessu og ýmsum öðrum, sem mik'lu eru þó
eldri, t. d. Grábrókarhrauni í Borgarfirði, sem runnið hefur
fyrir landnámstíð.
Við komum að Kirkjubæjarklaustri seint um kvöldið, og
var okkur þar ágætlega tekið sem annars staðar. Ekki skorti
húsrúm á stórbýli þessu, þó margt væri gesta. Okkur var boðið
í borðsal mikinn, og var þar matur á borðum. Gísli prestur
Brynjólfsson talaði undir borðum og bauð okkur velkomin.
Gat hann þess, að engin bændaför hefði lagt leið sfna svo langt
austur. Prestur ræddi meðal annars um séra Jón Steingríms-
son, er hér var prestur fyrir hálfri annarri öld. Séra ]ón Stein-