Búfræðingurinn - 01.01.1948, Blaðsíða 33

BÚFRÆÐINGURINN
31
rannsóknum. T. d. kom það fram í tilraun, sem gerð var í
Cambridge í Englandi árið 1938, að lömb undan sama hrút
og skyldleikaræktuðum ám af sarna stofni fengu ólíka brjóst-
kassalögun eftir því, hvernig lífsskilyrði þau liöfðu á vaxtar-
skeiðinu. Sum þessara lamba voru látin taka út eins öran
þroska og mögulegt var, með eldi ánna fyrir burð og eftir,
og með því að kapp-ala lömbin á fóðurbæti og káli, þar til
þau höfðu náð ákveðnum þunga, um 30 kg. En sum lömb
voru kvalin, eftir því sem frekast var mögulegt, án þess að
þau dræpust, til þess að draga sem mest úr vaxtarhraðanum,
unz þau náðu sömu þyngd og hin lömbin. Þá var lömbunum
úr báðum flokkum slátrað. Þá kom í ljós, að brjóstkassinn á
lömbunum, sem fengu mikla eldið, var mjög sívalur, bringan
breið og rifin vel hvelfd. Aftur á móti var brjóstkassi kvöldu
lambanna samanfallinn en djúpur, bringan þunn, rifin lítið
hvelfd og lítt útskotin frá hrygg og bringubeini. Allur annar
vöxtur þessara lamba var einnig gjörólíkur vexti öldu lamb-
anna.
Sauðkindur liafa mjög misjafnt erfðaeðli. Sumar kindur
hafa erfðaeðli, til þess að fá rétta, sterklega beinabyggingu,
mikla, þétta og stælta vöðva og safna fitu auðveldlega. Aðrar
kindur hafa erfðaeðli, til þess að fá samankreppta, veikgerða
beinabyggingu, rýra og lina vöðva og safna fitu treglega, eða
ef til vill alls ekki svo teljandi sé á sama hluta skrokksins eins
og t. d. á baki.
Fái þessar kindur ágætt, óslitið eldi í uppvextinum, þá koma
hinir meðfæddu eiginleikar þeirra í ljós, en séu þær mjög van-
fóðraðar á þroskaskeiðinu, geta þær, sem höfðu meðfædda
eiginleika til þess að verða vel gerðar og holdmiklar, orðið
illa vaxnar og rýrar og engu útlitsbetri en þær, sem höfðu með-
fædda eiginleika til þess að verða illa gerðar, rýrar og ljótar.
Væru þær notaðar til undaneldis, myndu hins vegar þær kind-
urnar, sem Iiöfðu meðfædda eiginleika til þess að verða kosta-
skepnur, reynast betur en hinar, en enginn gæti dæmt um það
eftir útliti þeirra.
Hrúturinn er hálf Iijörðin með tilliti til kynbótastarfsins.
Þess vegna reyna fjárræktarmelm að eiga góða lirúta, helzt