Búfræðingurinn - 01.01.1948, Blaðsíða 149
BÚFRÆÐINGURINN
147
arútvegur og rekstur hans krefjist minna af erlendum gjald-
eyri. Hitt þykir þó mest um vert, að sveitalíf og landbúnaður
er líklegast til þess að efla bezt þjóðlega menningu og livers
konar manndáð. Hann hefur og mest að því unnið að auka
verðmæti framtíðarinnar með ræktun og landnámi. Þó þykir
greinarhöfundum, sem mjög verði að auka þá sókn, enda búi
landbúnaðurinn yfir mestum ónotuðum möguleikum allra
atvinnuvega, og svo megi að orði kveða, að þróunarskilyrði
hans séu ótæmandi.
„Að tala um samdrátt í landbúnaðarframleiðslu okkar er
glæpsamlegt. Hún á að margfaldast á komandi árum, og gerir
það, þegar leystur hefur verið úr læðingi sá kraftur, sem í kyn-
stofninum býr“, segir einn af greinarhöfundum. Og mjög mæla
þeir allir á eina leið og í líkum anda um það mál, enda munu
allir þjóðræknir og hugsandi menn taka undir það. En mikill-
ar búnaðarfræðslu, og fjölþættrar menntunar, krefst hið
mikla verkefni, sem hér liggur fyrir. Enda er ekki gleymt að
geta þess í þessari bók, hversu mjög fagleg þekking bænda
sé nauðsynlegur grundvöllur allra búnaðarumbóta.
Eflaust verða eitthvað skiptar skoðanir um þau atriði, sem
gerð eru að umtalsefni í þessari bók. En hvað sem um það er,
þá er hitt víst, að hún er góður fengur og mikils virði. bæði
bændum og öðrum þeim, sem einhvern hug hafa á því að sinna
búnaðarmálum. Fyrir því ætti bók þessi að vera til á hverju
sveitaheimili um land allt og raunar víðar.
Það er eftirtektarvert um bók þessa, að allar eru rigerðir
hennar eftir Norðlendinga, nema ein, og allir eru Norðlend-
ingar þessir búfræðingar frá Hólum.
Gunnlaugur Björnsson.
Faxi.
Hesturinn hefur verið förunautur íslendinga frá upphafi og
ærið þarfur. Oft hefur hann verið yndi þeirra og eftirlæti.
Hann hefur verið þrautreyndur í fjölmörgum svaðilförum og
ærið misjafnlega með hann farið.
Margt hefur valdið misjafnri meðferð hesta, bæði fyrr og síð-
10*