Búfræðingurinn - 01.01.1948, Blaðsíða 99

BÚFRÆÐINGURINN
97
Viti bóndinn hve marga brúsa hann þarf að geyma, getur
hann reiknað út stærð þróarinnar eftir þessum málum.
Venjulega er kæliþróin steypt og eru blöndunarhlutföllin
venjulega höfð 1 : 2 : 3 og húðað. Þróin er venjulega höfð við
útvegg, en þá þarf að einangra þann vegg þróarinnar, sem er
við útvegginn og nægir til þess 20 mm. þykk korkplata eða álíka
góð einangrun. Eins getur orðið þörf á því að einangra botn
þróarinnar og er bezt að hafa brunamöl eða koksösku til þess.
Aðrennsli að þrónni verður að vera við botn liennar og helzt
við annan endann, en frárennsli við efri brún og þá í gagnstæð-
um enda. í botni þróarinnar verður að vera frárennsli, til þess
að unnt sé að þrífa hana við og við. Frárennslið verður að vera
þannig útbúið að hægt sé að loka því með tappa og auðvitað
verður botni þróarinnar að halla ofurlítið að frárennslisgatinu.
Talið er nægilegt að halli þessi sé 1 : 15.
I þróarbotni verður einnig að hafa grind, sem er allt að 5—10
cm. frá botni hennar. Er þetta nauðsynlegt til þess að vatnið
snerti einnig botn brúsanna á hringrás sinni. Frá grind þessari
að frárennslisopi, verður að vera um 55 cm. hæð, til þess að
vatnið nái brúsunum í liáls, þegar kælt er. Þessa grind má vel
útbúa úr galvaniseruðum rörum, t. d. 1” víðum. Má festa rör-
unum í steypuna þegar þróin er steypt og er hægt að gera það
Jjannig, að beygja rörin til endanna, J)annig, að beygjan nái
um 6—7 cm. niður í steypuna, en standi allt að 5—10 cm. upp
úr henni. Þessi rör mega ekki vera sett saman úr rörbútum, því
að þá ryðga þau fyrr ef þau eru snittuð um samsetninguna.
Til þess að ekki sé erfitt að láta brúsana niður í Jn'óna og lyfta
þeim upp úr henni aftur, er bezt að steypa hana niður í gólfið.
Er þá hentugast að þróin standi eigi rneir en 20—25 cm. ofan
gólfs.
Á þeim barmi þróarinnar, sem brúsunum er lyft yfir, vill
oft verða mikið slit, þegar brúsarnir eru látnir niður í þróna
eða teknir upp úr henni. Er því oft gott, að„ láta vinkiljárn á
þróarkantinn bæði að innan- og utanverðu.
Enda J)ótt algengast sé hér á landi að nota kæliþrær við kæl-
ingu mjólkurinnar, þar sem mjólkurhús eru, hefur sú aðferð
samt sína galla. Einn höfuðókostur hennar er sá, að mjólkin er