Búfræðingurinn - 01.01.1948, Blaðsíða 77

BÚFRÆÐINGURINN
75
grímsson var Skagfirðingur, fæddur að Þverá í Blönduhlíð.
Hann var elskaður mjög og virtur af sóknarbörnum sínum og
mörgum öðrum Skaftfellingum, enda reyndist hann hinn mesti
bjargvættur þeirra, og kvað mest að því, er Skaftáreldar
brunnu. Frægastur er hann fyrir hina svo nefndu eldmessu.
Hraunið var komið mjög nærri Klaustri. Gekk þá prestur til
guðshúss síns með söfnuði sínum og bauð að loka skyldi kirkj-
unni. Lagði hann svo fyrir, að enginn mætti út ganga, meðan
á messu stæði. Er það mjög á orði haft, hversu prestur var and-
ríkur í þessari ræðu. En það undur skeði, að hraunið stöðvað-
ist meðan á messunni stóð. Þótti mörgum sem kraftaverk hefði
orðið. — Þegar að lokinni ræðu séra Gísla, gengum við til
hvílu, enda var þá áliðið dags.
Morguninn eftir var rigning, en stytti þó upp um stund.
Þokuloft var allan daginn, og gekk á með skúrum, svo aldrei
sá til jökla. Þótti okkur mikið mein að því, að geta ekki notið
Síðunnar betur, sem margir telja með fríðustu sveitum. Við
athuguðum byggingar og umhverfið í Klaustri eftir föngum.
Húsakostur er hér mikill, enda er hér margbýli. Hér eru íbúðar-
hús stór, gerð af steini. Þá má nefna sláturhús, frystihús, verzl-
unarhús kaupfélagsins o. fl. Við komum að kletti einum mikl-
um skammt frá Klaustri, er nefnist Systrastapi. Klettur þessi
er allstór og grasgróinn ofan, og svo brattur, að ekki verður
upp komizt nema á einum stað, með aðstoð járnfestar, er hangir
fram af brúninni. Svo var okkur sagt, að stapinn bæri nafn
af systrum tveimur, er eiga að hafa verið líflátnar fyrir brot
á klausturreglum. Er talið, að þær hvíli undir þúfum tveimur,
sem eru á stapanum. Er önnur þúfan sígræn, en hin gróður-
laus. Sú er þjóðtrúin, að þetta táknaði sakleysi annarrar þeirra
systra, en sekt hinnar. Mun nú flestum þykja sá dómur kaldur
og órökvís. — Við komum í kirkjugarðinn og að leiði séra Jóns
Steingrímssonar. Þar var okkur bent á grunninn að kirkjunni,
sem séra Jón prédikaði í, þegar hann flutti eldmessuna. Þar las
séra Gísli sögukafla um Skaftárelda og eldmessu séra Jóns.
Sízt munum við gleyma hlíðinni fyrir ofan Kirkjubæjarklaust-
ur. Hún er skjólleg og undurfríð. Þar hafa verið gróðursettar
mörg þúsund trjáplöntur.