Búfræðingurinn - 01.01.1951, Síða 61

BÚFRÆÐINGURINN
59
það, hvern árangur það mundi bera. Mundi þetta skólanám verða skoð-
að sem hvert annað kák og þeir eins konar „gervismiðir“, sem enginn
vddi nota nema í ýtrustu neyð? Eða mundu þeir verða taldir gjaldgeng-
lr til leiðbeiningastarfa á borð við þá, sem sótt hafa æðri búfræði-
Rienntun sína til annarra landa? Þessum spurningum er enn ekki full-
svarað, þótt málið liggi ljósara fyrir nú en fyrir tveimur árum. Og
þeim verður ef til vill aldrei fullsvarað, en í því á að felast styrkur, en
ekki veikleiki.
Hjörtur Hansson á Grjóteyri var brautryðjandi á sínum tíma um að-
sókn að bændaskólanum hér. Þessir 8 piltar, sem nú útskrifast héðan
Ur framhaldsdeild, eru einnig brautryðjendur. Þeir, sem á eftir þeim
koma, vita meir um það, við hverju þeir mega búast í námi og starfi.
En stundum hefur hvarflað að mér sú spurning: Hvað hefðum við gert
haustið 1947, ef aðeins einn nemandi hefði sótt um framhaldsdeildina?
Hefði nokkur af þessum átta byrjað nám við þær aðstæður? Hefðum
Við treyst okkur til að hefja kennslu með aðeins einn nemanda í deild-
luni? Ég veit þetta ekki. Mér finnst ég vera í vafa um svarið við þess-
um spurningum. En hversu sem þessu er farið, þá virðist það ljóst, að
Vlð, sem nú störfum við búnaðarfræðslu í landinu, þurfum að standa
Vel í ístaðinu til þess að vera ekki eftirbátar þeirra mætu manna, sem
hófu starfið á þessum stað fyrir réttum 60 árum.
Það er ekki ýkja langt síðan, að farið var að ræða um það í alvöru
kói' á landi að stofna til framhaldsnáms í búfræði. Þorsteinn Briem
Hgði tillögur um það fyrir alþingi um og upp úr 1930,, að komið yrði
a fót framhaldsnámi hér við skólann, og hafði þá fengið um það álits-
gjórð frá þáverandi skólastjóra, Halldóri Vilhjálmssyni, og kennurum
skólans. Málið náði þó ekki fram að ganga. Hin síðustu ár hefur Bún-
aðarfélag íslands rætt allmikið framhaldsmenntun í búfræði, bæði á
l’únaðarþingum og í milliþinganefndum. Hefur jafnan komið fram á-
kugi á málinu. Vorið 1947 ákvað núverandi landbúnaðarráðherra í
samráði við bændaskólann hér, að framhaldsdeildin skyldi sett á stofn
við Hvanneyrarskóla, og fyrir velvilja fjármálaráðherra og skrifstofu-
stjóra í fjármálaráðuneytinu var kostnaður við skólahaldið greiddur úr
1 íkissj óði árin 1947 og 1948, enda þótt ekkert fé væri til þess veitt á
íjárlögum. í lög um bændaskóla frá 22. marz 1948 var sett heimildar-
grein um starfrækslu deildarinnar, og á fjárlögum yfirstandandi árs er
Veitt nokkurt fé til hennar. Það má því segj a, að framhaldsdeildin hafi