Tímarit Þjóðræknisfélags Íslendinga - 01.01.1945, Síða 32

Tímarit Þjóðræknisfélags Íslendinga - 01.01.1945, Síða 32
10 TÍMARIT ÞJÓÐRÆKNISFÉLAGS ÍSLENDINGA urnar. Á einhvern óskiljanlegan hátt, hafði hann komið fingurgómunum milli planka-endanna, um skeyti á bita, lyft endanum, sem negldur var með f jögra þumlunga saum, og brotið hann um næsta gólfbitann. Að vísu, lá illa í viðnum, en hann var ófúinn. Ólíklegt þykir mér, að við hefðum trúað þessu, hefðum við ekki verið sjónarvottar að því. Planka-búturinn var lengi til sýnis, og við ræddum margt um þetta Grettis-tak. Og varð niðurstaðan sú, að berserksgangur hefði komið á kennarann. — Þá var það sumar eitt, að bygðarbúar geng- ust fyrir að hreinsa trjástíflur, úr farveg “fljótsins”, sem ollu svo mikl- um flóðum, að nokkrar fjölskyldur máttu yfirgefa heimili sín vorlega, svo vikum skifti. Að þessu unnu ung- ir og gamlir, og var oft glatt á hjalla. Piltar, sem syndir voru, unnu þar sem vatnið var dýpst. Þess á milli flugust þeir á, stríddu körlunum og hrekkj- uðu þá, og brýndu skap þeirra, svo ekkert mátti út af bera, að þeir gerð- ust ekki ósáttir sín á milli. Fyrir ertni og ögranir strákanna, voru tveir nágrannar Magnúsar komnir dýpra í fljótið en hyggilegt var. Annar þeirra var roskinn maður, lítill en harðvítugur; hinn á besta aldri, mun stærri og talinn illvígur. Höfðu þeir áður eldað grátt silfur, og voru nú komnir í háa rifrildi, sem hlaut að enda í handalögmáli. En um leið og yngri maðurinn hrifsaði í öxl gamla mannsins, sem stóð í vatni undir höndum, var Magnús þar kominn með steyttan hnefann: “Ætlarðu að láta gamalmennið í friði?” — Svo fór það ekki lengra. — Að líkindum fanst okkur meira til um snarræði Magnús- ar og karlmensku, af því hann var sí- hræddur um, að okkur henti einhver slys. Varkárni hans í þá átt gekk svo langt, að hann lagði blátt bann við, að við klifruðum tré; og knött- urinn, sem við lékum með, mátti ekki vera þéttari en vel undinn hnykill úr ullarbandi. — Nær sem velferð okkar virtist í voða, og þó aðeins að ekki lægi mikið við, var hann hugdeigur; en hetja þegar í harðbakkana slóst. Ekki var laust við að ráðvendni Magnúsar og orðheldni gengi út í öfgar. Það er sönnu næst sem gáf- aður landi sagði um hann: “Hann Magnús er glæpsamlega ráðvandur.” Alla ævi var hann bláfátækur. Þó stóð eg hann oft að því, að gjalda þeim, sem unnu fyrir hann, meir en um var samið, eða sett var upp. — Ellistyrksins naut hann ekki, vegna lúsarlegra eftirlauna frá mentamála- deild Manitoba-fylkis. En Guðrún varð hans aðnjótandi að einhverju leyti; þó var klipið af honum, þegar Magnús fann sig knúðan til að til- kynna Saskatchewan stjórninni, að hann hefði meðtekið skáldalaun frá fslandi. — Eitt sinn, þegar hann átti heima í Marshland-bygðinni, tók hann smávegis lán, á banka í Glad- stone. Daginn sem víxillinn féll í gjalddaga, var grenjandi stórhríð, svo engum bónda kom til hugar að keyra til bæjar í slíku veðri. Magnús lagði því upp fótgangandi, þessar nítján mílur til að ljúka skuldinni. — Nærri má geta hvort nokkrum var þægð í þessu, nema honum sjálfum. Oftar en einu sinni hafði Magnús haft orð á því við mig, að hann óttað- ist ekki dauðann, en kviði fyrir ef hann hefði þjáningar í för með sér, og lét mig lofa sér, að eg sæi um, að hann fengi öll þau deyfilyf sem hann
Síða 1
Síða 2
Síða 3
Síða 4
Síða 5
Síða 6
Síða 7
Síða 8
Síða 9
Síða 10
Síða 11
Síða 12
Síða 13
Síða 14
Síða 15
Síða 16
Síða 17
Síða 18
Síða 19
Síða 20
Síða 21
Síða 22
Síða 23
Síða 24
Síða 25
Síða 26
Síða 27
Síða 28
Síða 29
Síða 30
Síða 31
Síða 32
Síða 33
Síða 34
Síða 35
Síða 36
Síða 37
Síða 38
Síða 39
Síða 40
Síða 41
Síða 42
Síða 43
Síða 44
Síða 45
Síða 46
Síða 47
Síða 48
Síða 49
Síða 50
Síða 51
Síða 52
Síða 53
Síða 54
Síða 55
Síða 56
Síða 57
Síða 58
Síða 59
Síða 60
Síða 61
Síða 62
Síða 63
Síða 64
Síða 65
Síða 66
Síða 67
Síða 68
Síða 69
Síða 70
Síða 71
Síða 72
Síða 73
Síða 74
Síða 75
Síða 76
Síða 77
Síða 78
Síða 79
Síða 80
Síða 81
Síða 82
Síða 83
Síða 84
Síða 85
Síða 86
Síða 87
Síða 88
Síða 89
Síða 90
Síða 91
Síða 92
Síða 93
Síða 94
Síða 95
Síða 96
Síða 97
Síða 98
Síða 99
Síða 100
Síða 101
Síða 102
Síða 103
Síða 104
Síða 105
Síða 106
Síða 107
Síða 108
Síða 109
Síða 110
Síða 111
Síða 112
Síða 113
Síða 114
Síða 115
Síða 116
Síða 117
Síða 118
Síða 119
Síða 120
Síða 121
Síða 122
Síða 123
Síða 124
Síða 125
Síða 126
Síða 127
Síða 128
Síða 129
Síða 130
Síða 131
Síða 132
Síða 133
Síða 134
Síða 135
Síða 136
Síða 137
Síða 138
Síða 139
Síða 140
Síða 141
Síða 142
Síða 143
Síða 144
Síða 145
Síða 146
Síða 147
Síða 148
Síða 149
Síða 150
Síða 151
Síða 152
Síða 153
Síða 154
Síða 155
Síða 156
Síða 157
Síða 158
Síða 159
Síða 160
Síða 161
Síða 162
Síða 163
Síða 164
Síða 165
Síða 166
Síða 167
Síða 168
Síða 169
Síða 170
Síða 171
Síða 172
Síða 173
Síða 174
Síða 175
Síða 176
Síða 177
Síða 178
Síða 179
Síða 180
Síða 181
Síða 182
Síða 183
Síða 184
Síða 185
Síða 186
Síða 187
Síða 188
Síða 189
Síða 190
Síða 191
Síða 192
Síða 193
Síða 194
Síða 195
Síða 196
Síða 197
Síða 198
Síða 199
Síða 200

x

Tímarit Þjóðræknisfélags Íslendinga

Beinleiðis leinki

Hvis du vil linke til denne avis/magasin, skal du bruge disse links:

Link til denne avis/magasin: Tímarit Þjóðræknisfélags Íslendinga
https://timarit.is/publication/895

Link til dette eksemplar:

Link til denne side:

Link til denne artikel:

Venligst ikke link direkte til billeder eller PDfs på Timarit.is, da sådanne webadresser kan ændres uden advarsel. Brug venligst de angivne webadresser for at linke til sitet.