Tímarit Þjóðræknisfélags Íslendinga - 01.01.1945, Qupperneq 128

106
TÍMARIT ÞJÓÐRÆKNISFÉLAGS ÍSLENDINGA
Biskup íslands tók mér einnig, eins og
vænta mátti, sem besta bróður, og stóð
mér jafnan opið hið ágæta heimili þeirra
hjóna. Fjöldamörg félög sýndu mér vin-
áttu og virðingu; hvað snertir félag vort
og þjóðræknisstarfið, nefni eg sérstak-
lega í því sambandi Þjóðræknisfélagið á
islandi, sem hélt mér virðulegt samsæti,
en forseti þess, Árni G. Eylands frarri-
kvæmdarstjóri, og frú hans, létu sér á
margan hátt ant um að gera mér kom-
una sem ánægjulegasta. — Félag Vestur
islendinga fagnaði mér einnig með fjöl-
mennu samkomuhaldi og sæmdi mig
fagurri gjöf, en forseti þess er Hálfdán
Eiriksson kaupmaður, sonur Eiríks Þor-
bergssonar hér í borg. Þingvallanefnd,
en hana skipa þeir alþingismennirnir og
fyrverandi ráðherrar Jónas Jónsson og
Haraldur Guðmundsson, og Sigurður
Kristjánsson alþingismaður, bauð mér
til dvalar á Þingvöllum í gestavinuáttu
sinni, og bæjarstjórn ísafjarðar, en for-
seti hennar er Guðmundur G. Hagalín
rithöfundur, bauð mér einnig þangað
sem gesti sinum, og þarf eigi að við
tökunum að spyrja.
Hefi eg þá nefnt nokkur dæmi þess,
hvernig mér, sem sendiboða ykkar og
talsmanni, var tekið af hálfu hins opin-
bera á íslandi. Sérstaklega ánægjulegt
var það að sjálfsögðu að endurnýja
kynnin við gamla samstarfsmenn héðan
að vestan, svo sem prestana sem hér
hafa dvalið, og við marga aðra ágætis-
menn heimaþjóðarinnar, sem gist hafa
bygðir vorar og verið oss kærkomnir og
góðir gestir.
Sú ósk að samskiftin milli íslendinga
austan hafs og vestan megi halda áfram
að vera sem fjölþættust og varanlegust,
kom fram í mjög drengilegri ræðu í garð
V.-ísl., sem þáverandi forsætisráðhérra,
dr. Björn Þórðarson, hélt í virðulegu
kveðjusamsæti, er utanrikisráðherra og
frú hans efndu til fyrir mig, og í viðtöl-
um við hann og marga aðra forystu-
menn íslensku þjóðarinnar, svo sem
þann manninn, sem nú skipar forsætis-
ráðherrasessinn, Ólaf Thors alþingis-
mann, er einnig sýndi mér mikla góð-
vild og gestrisni.
En það, sem gladdi mig mest og mér
er annast um, að þið vitið og munið, er
þetta: Hinni miklu vinsemd og ástúð,
sem eg átti hvarvetna að fagna heima
á Islandi, þeim mikla bróðurhug, er eg
mætti þar af allra hálfu, var fyrst og
fremst beint til ykkar, landa minna í
Vesturheimi. — Þessvegna hefir mér orð-
ið svo fjölyrt um þá hliðina á ferð minni-
Eg fór heim til Islands með fangið og
hjartað fult af hlýjum kveðjum héðan
að vestan. Þeim reyndi eg að skila, eftir
því sem eg var maður til og ástæður
leyfðu, enda var eg altaf að skila kveðj-
um þessa tæpa tvo mánuði, sem eg
dvaldi á Islandi. Eg kom vestur aftur
með ennþá fleiri kveðjur. Hinum opin-
beru kveðjum skilaði eg á hinni fj°*'
mennu þjóðhátíð á Gimli 7. ágúst.
Mörgum hinna hefi eg þegar komið til
skila, en öðrum mun eg halda áfram að
skila eftir því, sem mér er frekast unt-
Einni kveðjunni ætla eg þó að skila hef»
og er hún gott dæmi um andann og hlý'
huginn í hinum fjölmörgu kveðjum til
Vestur-lslendinga, sem mér voru falda1
til fyrirgreiðslu meðan eg dvaldi á ís'
landi og einnig í bréfum síðan heim
kom. Umrædd kveðja er frá Lárusi J-
Rist, íþróttafrömuði og kennara, seIT1
mörgum er hér vestra að góðu kunnun
og barst mér í símskeyti rétt áður en eý
lagði af stað heimleiðis vestur um lofti11
blá. Hún er á þessa leið:
“Vinur, þakka komuna og vask-
lega, dugmikla baráttu í þágu góðra
málefna. Berðu alúðarkveðju til
landanna vestan hafs með þakklm^1
fyrir drengilegar móttökur og °'
gleymanlegar ánægjustundir fra
ferðalaginu um íslensku bygðirnar-
Heill þú heim komir. Heill þú á sinn-
um sért.”
I móttökufagnaði þeim, sem fraIft
kvæmdanefnd Þjóðræknisfélagsins he
mér, þegar eg kom úr íslandsferð minI11J
var þeirri mjög athyglisverðu hugmý11
hreyft af fleirum en einum ræðumanh^’
að félagið ætti að koma á fót og staI^
rækja upplýsinga skrifstofu, með fös