Unga Ísland - 01.06.1948, Page 13
K. Ó. M.:
Orgelið
Einu sinni fyrir löngu var orgelsmiður, sem smíð'aði svo
hljómfögur orgel, að þau báru af öllum öðrum í víðri veröld.
Hvaðanæva kom fólk til að sjá og heyra og kaupa hin und-
ursamlegu hljóðfæri, og orðstír orgelsmiðsins fór vaxandi
með degi hverjum.
Eitt sinn tókst honum betur en nokkru sinni áður: hann
smíðaði orgel, sem gat spilað af sjálfu sér! Það var svo
furðulegt, að þegar brúðhjón, sem voru góð og göfug, voru
gefin saman í hjónaband, þá spilaði það af sjálfu sér svo
fagurlega, að unun var að heyra. Orgelsmiðurinn gaf kirkj-
unni í borginni hljóðfærið, og skömmu síðar átti brúðkaup
hans og konunnar, sem hann hafði kjörið sér, að fara fram.
Sólin skein frá heiðum himni og stráði geislum sínum
yfir borgina og fólkið, sem streymdi prúðbúið til kirkjunnar
eftir öllum götum. Allir vildu vera viðstaddir brúðkaup
orgelsmiðsins. Að lokum kom hann sjálfur með brúði sína
sér við hlið. Hún var fögur eins og nýútsprungið blóm á
sumardegi. Hann gekk hreykinn við hlið hennar og bar höf-
uðið hátt. Hann sá mannfjöldann, sem beið við kirkjuna,
og við tilhugsunina um, hvílík hrifning mundi gagntaka
fólkið, þegar orgelið hans færi að spila af sjálfu sér,
fylltist hjarta hans mikillæti. Hver í víðri veröld hafði
gert annað eins furðuverk og hann — hver hafði nokkurn
tíma frá upphafi veraldar getað smíðað hljóðfæri, sem gat
spilað af sjálfu sér? Og drambsemin gagntók huga hans og