Unga Ísland - 01.06.1948, Page 45
I.
»í þann tíð var ísland viði vaxið milli fjalls og fjöru“.
Þessi orð sagnritarans fróða liafa oft verið taiin skáldlegar
ýkjur. Skógur á íslandi. Hvílík fjarstæða.
Hvernig gat þetta tvennt samrímzt. Og síðan er vitnað
til nútímans. Það má endalaust deila um sannleik þessara
°rða, en hitt mun ei verða rengt, að Island hefur búið yfir
töfrum, sem eru horfnir sjónum nútímamannsins. Friðun
landsins frá upphafi vega hefur átt sinn þátt í því. Gamlar
frásagnir skráðar sanna þetta og lýsa hrifningu landnem-
ans, er hann sté á íslenzka grund. Það er óhugsandi, að menn
hafi leitað svo langt yfir stór og ill úthöf að eyðiey og setzt
þar að, ef landkostir hefðu ei verið góðir.
En hvað var það, sem olli hrifningu landnemans við
fyrstu sýn? Ekki jöklar og hraun, ís né eldur. Slíkt hefði
ekki hrifið liinn raunsæa víking. Það var skógurinn, sem
skreytti hið hrikalega landslag og mildaði um leið. Er hér
aðeins um getsök að ræða? Eru nokkur rök fyrir þessu?
Við skulum líta á fornsögurnar og vita, hvað við sjáum
þar.
íslendingasögur geta allvíða slcóga og þeir nefndir sér-
stökum nöfnum t. d. Bláskógar, Brimnesskógar í Skaga-
firði, Eiðaskógur í Suður-Múlasýslu, Eyrarskógur í Eyja-
fírði, Fellskógar í Dölum, Goðaskógur í Árnessýslu, Kráku-
nefsskógur á Snæfellsnesi, Þorskafjarðarskógar, Þykkva-
skógar í Dölum og Víðiskógur í Árnessýslu. En miklu víð-