Unga Ísland - 01.06.1948, Page 108
106
Belaríus valdi þessa stund gleði og sátta til að gera játn-
ingu sína. Hann kynnti Polydore og Cadwal fyrir konung-
inum og sagði honum, að þeir væru synir hans, Guideríus
og Arviragus.
Cymbeline fyrirgaf Belaríusi gamla. Því hver getur hugs-
að um hefnd á svona gleðistund? Að finna dóttur sína lif-
andi og heimta týnda sonu sína aftur í persónugerfi tveggja
lífgjafa sinna, sem hann hafði séð berjast hraustlega fyrir
sjálfan hann, það var vissulega óvænt hamingja!
Imógen gat nú auðveldlega gert fyrrverandi húsbónda
sínum greiða. Konungurinn, faðir hennar, samþykkti strax
beiðhi hennar um að gefa rómverska hershöfðingjanum líf,
og fyrir milligöngu Lúsíusar var saminn friður milli Breta
og Rómverja, sem hélzt óhagganlegur í mörg ár.
Hin vonda drottning Cymbelines veiktist og dó, þjáð af
samvizkubiti, eftir að hafa séð fram á vonleysi um að koma
fyrirætlunum sínum í framkvæmd. Sonur hennar, Cloten,
hafði áður látið lífið í deilu, sem hann hafði sjálfur stofnað
til. Hvernig það skeði eru of hryggilegir atburðir til að
láta þá hafa áhrif á hinn hamingjusama endi þessarar sögu.
Það er nægilegt að geta þess, að allir, sem verðskulduðu það,
urðu hamingjusamir. Og jafnvel hinum svikula Iaehímó
vegnaði betur en búast hefði mátt við með tilliti til þorpara-
skapar hans, því að honum var sleppt án hegningar.
E. Ó. þýddi.