Sagnir - 01.06.1993, Qupperneq 26

manna, á Þorleifi, sem Siglaugur telur
marklaust þar sem þeir voru „sjálfir
sýktir af sömu sök og hann, voru sýktir
af galdrafarinu, þó fair einir í slíkum
máli og hann sjálfur.”21
I umfjöllun sinni um Magnús sýslu-
mann Magnússon og framgöngu hans í
máli Kirkjubólsfeðga, telur Siglaugur að
viðbrögð hans við „farinu” hafi „lýst ó-
vilja og tregðu, en ... ákafi Þorleifs
Kortssonar og almannarómur hafi þrýst
honum til aðgerða.”22 Þetta er í fullu sam-
ræmi við mat Siglaugs á vinnubrögðum
Þorleifs „og það var segin saga að þegar
hann dáðist að og reyndi að líkjast.
... Ahugi Þorleifs á galdraofsóknum
gæti vottað ofstæki hins innhverfa
manns sem Hfir meir i eigin hugar-
heimi en heimi raunveruleikans.
Heilsuleysi Þorleifs ... hefur aukið
innhverfi hans og magnað sjúklega
tortryggni. Hæglæti hans og yfir-
borðsró fol duHð sjúklegt ofstækið, sem
blossar upp þegar galdrakvittur berst
honum. ...[og] ól með honum algert
miskunnarleysi og sjúkt ofstæki gagn-
vart þeim sem hann áleit galdra-
menn.25
sama virðist upp á teningnum þegar litið
er á alvarlegustu galdramálin sem Þor-
leifur átti þátt í, þau mál sem enduðu
með brennu.
Þorleifur kom á beinan og óbeinan
hátt við sögu í sextán af þeim tuttugu og
tveimur galdrabrennum sem kveiktar
voru hér á landi. En af þessum sextán
brennum loguðu eHefu eftir að Þorleifúr
tók við lögmannsembætti og skýrir það að
einhverju leyti af hveiju talan er svona
há, þvi að venja var að vísa þess konar
dómum til lögmanns. Hinar brennumar
fimm voru kveiktar þegar Þorleifúr var
galdramenn voru “færðir” Þorleifi, þá
var skammt til lostugra játninga.”23
Siglaugur nær sér einna best á strik í
lýsingum sinum á Þorleifi Þar sem hann
segir meðal annars að Þorleifúr hafi verið
„innhverfur maður, fatalaður á þingum
en því áhugasamari í ofsóknum á hend-
ur þeirn mönnum sem grunaðir vom um
galdra.”24
Siglaugur telur ennfremur fúHvíst að
þessa „galdrasýki” Þorleifs megi rekja til
þýskra áhrifa, skyldleika við Svalbarðsætt-
ina, meðfæddrar tortryggni og Hkams-
lýta. Síðan segir Siglaugur:
þessi eineygði tilvonandi skraddara-
sveinn hefur á allan hátt reynt að vera
hlutgengur í hópi þeirra manna sem
„Af ávöxtunum skuluð þér þekkja
þá” stendur í hinni helgu bók. Það er
mjög til baga að Siglaugur skuli ekki geta
þess hvaðan hann hefúr þessar heimildir
um heilsufar og andlegt ástand Þorleifs
Kortssonar. Þess vegna verður alfárið að
skrifa fýrrgreindan málflutning á kostnað
Siglaugs. Virðist svo vera sem hér sé um
staðlausa stafi að ræða sem sist af öflu verða
til þess að gera ályktanir Siglaugs trúan-
legar og þar af leiðandi má æda að vara-
samt sé að taka nokkurt nrark á þeim.
En hvemig var framgöngu Þorleifs
háttað í þessum galdramálum? Hafði hann
einhver úrslitaáhrif ? Margt bendir til
þess að Þorleifur hafi einmitt ekki sýnt
þessum málum sérstakan áhuga. Það
enn sýslumaður, þijár í Strandasýslu og
tvær í Isafjarðarsýslu.
Fár í Trékyllisvík
Það haust kom ókyrleiki og plága af
vondum anda eður draugi í TrékyUis-
vík, með því móti, að opt á einum
degi og nrest í kirkjunni, þá predikað
var, vissu nrenn ei betur, en hann
lrlypi ofan í kverkar á fólki, svo það
fékk nrikla ropa og síðan ofurfyUi, en
þá það létti af, fann það á sér ekkert
nrein; fengu það þær kvenpersónur,
sem óspilltar píkur vora...2<l
Svo segir í BaHaráramml unr „farið” í
TrékyUisvík haustið 1652. Virðist farið
24 SAGNIR