Sagnir - 01.06.2001, Page 57

Sagnir - 01.06.2001, Page 57
merkileg ef ekki athyglisverðari og að sér hafi fundist furðulegt að allir gagnrýnendur hafi lofað Odin teatret en ekki litið sýn- ingu Leiksmiðjunnar sömu augum.51 Jón telur að Frísir kalla, sé bautasteinn tilraunaleikhúss hér á landi.52 í Tímanum sagði um þá sýningu: Frísir kalla er ekki sýndur á leiksviði Lindarbæjar, heldur hefur pallur verið reistur á salargólfi og áhorfenda- bekkjum komið fyrir á þrjá vegu við hann. Þessi nýi vettvangur hefur verið ruddur og rúinn flestum ef ekki öllum venjulegum blekkingarmeðölum sínum eins og t.d. leiktjöldum og leikendur látnir standa leikbún- inga- og förðunarlausir eða með öðrum orðum sagt næstum því allslausir frammi fyrir dómurum sínum, áhorfendunum.” Jón Þórisson sagði þetta um sviðið í Frísir kalla: Mér fannst það gefa skemmtilega möguleika. Ég hef séð myndir af mjög skemmtilegum uppfærslum, sem eru á miðju gólfi og þá er dekúrasjónin með og oft hengd upp í loftið í staðinn fyrir að vera á gólfinu, sem stundum get- ur verið truflandi við þessar aðstæður. Ég veit til þess, að leikrit Shakespeares hafa verið færð upp á þann hátt, að sviðið var sett fram í sal svipað og hjá Leiksmiðjunni í Frísir kalla, þar sem fólk gat séð það úr þremur áttum. Þá var dekúrasjónin alveg eins og í venjulegu leikhúsi, öll á gólfinu, leikarar gátu t.d. horfið á bak við súlu úr einni átt en sézt samtímis úr annarri.54 Erlendir straumar Erlend áhrif voru orðin allnokkur í hérlendri leikmyndlist um 1970, bæði vegna þess að leikmyndahöfundar menntuðust nú í auknum mæli erlendis og einnig vegna þess að erlendir teiknarar gerðu hér leikmyndir. Leikmynd Ekkehards Kröhns fyrir upp- setningu Þjóðleikhússins á Fást í árslok 1970 var um margt óvenjuleg, að sögn Gunnars Bjarnasonar. Halldór Þorsteinsson segir um þá sýningu í Tímanum: „Leiktjöldin eru stílhrein, einföld og frumleg. Þau eru í einu orði sagt ósvikið augnayndi og höfundi sínum til stórsóma. Ekkehard Kröhn á listfengi, útsjónarsemi og smekkvísi á óvenjulega háu stigi.“55 Steinþór Sigurðsson segir að Ivar Török hafi komið með ferskan blæ inn í leikhúsið hér um 1970: „Hann gerði persónulega hluti og hafði sinn stíl. Þetta voru öðruvísi áherslur hjá honum.“5S ívar Török gerði fyrstu leikmynd sína hér á landi í Iðnó vorið 1970 við ung- verska leikritið Það er komintt gestur eftir Ungverjann Örkený. Jón Þórisson aðstoðaði Török við að mála þessa fyrstu leik- mynd hans hér. Jón segir að Török hafi komið með ný viðhorf inn í leikmyndagerðina, m.a. tækni við effektamálun með sérstökum penslum. Hann kom úr akademísku umhverfi líkt og Lothar Grund.57 Sveinn Einarsson segir um þá sýningu: „yfir allri sýningunni var framandi blær en þekkilegur, ungverskt í litum (blátt og brúnt)“58 Sveinn segir jafnframt að Török hafi bersýnilega þekkt sínar heimaslóðir. Sigurður A. Magnússon skrifaði um leikmyndir Töröks að þær væru „sannkallað nýnæmi, hlýlegar, fallegar og vandaðar. Török hefur leyst vanda hins þrönga leiksviðs af mikilli hugkvæmni og töfrað fram á sviðinu hið rétta andrúmsloft austur-evrópsks sveitaþorps, þar sem tíminn stendur í stað."” Breytt viöhorf Greinileg viðhorfsbreyting til hérlendrar leikmyndlistar kemur fram á áttunda áratugnum. Hún skýrist að nokkru af aukinni menntun leikmyndahöfunda, auknum fjölda þeirra og aukinni tilraunamennsku á leiksviðinu en einnig af því að leikmyndahöfundar beittu sér í því að kynna sitt fag. Sýning á verkum leikmyndahöfunda var á Kjarvalsstöðum í byrjun október 1979. Jónas Guðmundsson skrifaði af því tilefni hugleiðingu í Tímann þar sem hann fjallar m.a. um mismunandi afstöðu þjóða til leikmyndarinnar: „f Bandaríkjunum til dæmis er oft klappað sérstaklega fyrir leikmynd- inni, eða leikmyndateiknaranum í upphafi sýningar og svo mun í fleiri löndum líka. Á íslandi klappa menn ekki fyrir leikmyndum, og þótt fyrir komi að leikmyndar sé getið t.d. í gagnrýni, heyrir það til hreinna undantekninga. Það er því þörf ábending, sem fólgin er í sýningu leikmyndateiknara..."60 Jónas heldur áfram og ræðir m.a. um afstætt mat á góðri leikmynd, þar sem hún sé bæði leiklist og myndlist hafi hún tvær þungamiðjur; hún geti verið skemmti- leg en falli illa að leiknum. Einnig segir Jónas að erfitt sé að meta það stundum hvað sé upprunaleg leikmynd: Sem dæmi vill undirritaður taka, að fyrir skömmu var hér sýnt enskt leikrit, sem vinsælda naut. Undirritaður átti naumast orð til að lýsa hugkvæmni leiktjaldamálarans og búningateiknarans. Nokkrum vikum síðar átti hinn sami leið um London þar sem verkið var fyrst frumsýnt - og gekk enn -, og viti menn. Þar var notuð nákvæmlega sama leikmynd og sömu búningar og á íslandi. Þessa var hins vegar ekki getið í leikskrá [ljeikhússins hér heima.61 Jónas Guðmundsson segir einnig að sýningin sýni „að við eigum færa sviðsmyndlistamenn. Ekki aðeins hagleiksmenn, heldur einnig listamenn, sem hafa næmt auga fyrir leikhúsverkum... Menn vakna til meðvitundar um að þetta eru ekki sjálfsagðir hlutir, heldur listræn vinna, sjálfstæð, nýsköpun[,] listaverk [a.m.k. stundum], sem gjarnan mætti hefja til meiri vegs í umræðu og skilningi á leikhúsinu sjálfu.““ Nauðsyn rannsókna á leikmyndlist Magnús Pálsson segir um hugtakið leikmynd: „Fyrsta verk félagsins [leikmyndateiknara árið 1965] var að búa til nýyrðið leikmynd sem síðan festist í málinu.“63 Þetta var ári áður en Konunglega leikhúsið í Kaupmannhöfn tók formlega upp starfsheitið „scenograf" (leikmyndateiknari) í stað „teatermaler".64 Félag leikmyndateiknara varð deild í Félagi íslenskra leikara árið 1968. Sú deild fékk inngöngu í höfundaréttarsamtökin Myndstef 1992 auk annarra leikmyndateiknara í kvikmynda- og sjónvarpsgeir- anum. Upp úr því var stofnað fagfélag á nýjan leik, árið 1994, og að þessu sinni kölluðu menn sig leik- myndahöfunda til að leggja áherslu á höfundarétt sinn auk þess að byggja upp ímynd fagsins sem full- gildrar listgreinar. Félagið hefur kappkostað að kynna list og list- greinar félagsmanna og m.a. samið við Upplýsinga- miðstöð myndlistar um að setja upplýsingar um félagsmenn og verk þeirra inn á heimasíðu Upplýs- ingamiðstöðvarinnar á Netinu. Síðustu tvö árin hefur félagið haft aðild að Bandalagi íslenskra listamanna 55
Page 1
Page 2
Page 3
Page 4
Page 5
Page 6
Page 7
Page 8
Page 9
Page 10
Page 11
Page 12
Page 13
Page 14
Page 15
Page 16
Page 17
Page 18
Page 19
Page 20
Page 21
Page 22
Page 23
Page 24
Page 25
Page 26
Page 27
Page 28
Page 29
Page 30
Page 31
Page 32
Page 33
Page 34
Page 35
Page 36
Page 37
Page 38
Page 39
Page 40
Page 41
Page 42
Page 43
Page 44
Page 45
Page 46
Page 47
Page 48
Page 49
Page 50
Page 51
Page 52
Page 53
Page 54
Page 55
Page 56
Page 57
Page 58
Page 59
Page 60
Page 61
Page 62
Page 63
Page 64
Page 65
Page 66
Page 67
Page 68
Page 69
Page 70
Page 71
Page 72
Page 73
Page 74
Page 75
Page 76
Page 77
Page 78
Page 79
Page 80
Page 81
Page 82
Page 83
Page 84
Page 85
Page 86
Page 87
Page 88
Page 89
Page 90
Page 91
Page 92
Page 93
Page 94
Page 95
Page 96
Page 97
Page 98
Page 99
Page 100
Page 101
Page 102
Page 103
Page 104
Page 105
Page 106
Page 107
Page 108
Page 109
Page 110
Page 111
Page 112
Page 113
Page 114
Page 115
Page 116
Page 117
Page 118
Page 119
Page 120
Page 121
Page 122
Page 123
Page 124
Page 125
Page 126
Page 127
Page 128
Page 129
Page 130
Page 131
Page 132
Page 133
Page 134
Page 135
Page 136

x

Sagnir

Direct Links

If you want to link to this newspaper/magazine, please use these links:

Link to this newspaper/magazine: Sagnir
https://timarit.is/publication/1025

Link to this issue:

Link to this page:

Link to this article:

Please do not link directly to images or PDFs on Timarit.is as such URLs may change without warning. Please use the URLs provided above for linking to the website.