Helgafell - 01.10.1946, Side 146

Helgafell - 01.10.1946, Side 146
328 HELGAFELL fyrir sjónum manns á altaristöflunefndar- fundinum í fyrsta þætti, teiknaður með öfga- lausu, góðlátlegu háði. Tvær persónur leikritsins verða mönnum sérstaklega minnisstæðar, Jóhanna og Herdís læknisfrú. Nordal leggur þeim í munn skap- heitustu setningar leikritsins, þar er funaglóð í hverju tilsvari, sem stingur mjög f stúf við þróttleysi séra Helga. Prestlingurinn með skáldórana er svo haldlaus, að ekki er furða, þótt þessar tvær konur, sem reyna þó að brýna hann — langar til að gera hann að manni — eins og Herdís segir, aumki hann og fyrirlíti. I rauninni finnst mér Nordal gera séra Helga of slyttislegan úr garði til þess, að hægt sé að skarpa harmleik úr per- sónu hans. Harmleikur prestsins er sá, að hann bregzt köllun þeirri, sem hann hefur dreymt um frá æsku, svíkur hana fyrir eina baunaskál smáborgaralegrar tilveru, enda þótt hann reyni að gera sér réttinn gómsætari með því að taka frú Herdísi í frönskutíma! En maður trúir því aldrei, að hann muni fylgja köllun sinni, átökin í sál hans eru svo linkuleg, að maður missir allan áhuga á baráttu hans við sjálfan sig, hann rís aldrei hátt í þrjózku sinni, og því verður fall hans í rauninni svo lítið. Þótt séra Helgi laumist í síðasta þætti upp á Arnarfell, þá skortir hann allt flug, þegar hann hrapar niður á Eyrina aftur. Fyrir þessar sakir verður síðasti þáttur leikritsins — þótt hann sé óneitanlega bæði frumlegur og skemmtilegur — svo gáskafullur, að harmleikur séra Helga nálgast farce. Vera má, að þctta hafi verið ætlun Nordals, að hann hafi viljað tæta hetj- una í sundur með þau orð í huga, að du sublime au ridicule il n'y a quun pas — frá hinu háleita til hins hlægilega er ekki nema eitt fótmál! En þrátt fyrir þetta þarf enginn að kvíða því, að hann lesi þetta leikrit sér ti! leiðinda. Það sindrar af mannviti og lífsreynslu, og það mun vera allra ósk, að Sigurður Nordal vísi ekki skáldgyðjunni á brott, þegar hún drepur næst á dyr hans. Sverrir Kristjánsson. Ævisaga síra Jóns Steingrímssonar ÆVISAGA SÍRA JÓNS STEIN- GRÍMSSONAR eftir sjálfan hann. 2. útgáfa. Skaftfellingafélagið gaf út. Guðbrandur Jónsson sá um útgáfuna. — Reykjavík 1945. 400 bls. Verð: Kr. 50,00 og 110,00. Skaftfellingafélagið hefur nú bætzt í hóp þeirra héraðssamtaka, sem vinna að útgáfu sýslu- og héraðssögu, og verður ekki annað sagt, en að vel og smekklega sé af stað far- ið. Rit Skaftfellinga hefst á sjálfsævisögu Jóns Steingrímssonar, hins gáfaða og merka prófasts á Prestbakka á Síðu. Ævisaga hans hefur raunar áður verið gefin út af Sögu- félaginu, en sú útgafa mun nú illa fáanleg, en hefur náð mikilli almenningshylli, svo sem verðugt er. Þessi útgáfa er hin prýði- legasta að öllum frágangi. Einar Ól. Sveins- son prófessor skrifar nokkur inngangsorð, en Guðbrandur Jónsson bókavörður ritar hressi- legan formála og hefur séð um útgáfuna. Virðist það verk allt ágætlega af hendi leyst. I rauninni má telja það sjálfsagða ræktar- semi, að Skaftfellingar hafa fellt ævisögu Jóns Steingrímssonar inn í ritsafn sitt. Sjald- an mun íslenzkur embættismaður hafa gegnt köllun sinni með meiri kostgæfni og skyldu- rækni en þessi norðlenzki klerkur gerði, er við sjálft lá, að byggðin eyddist í eldsum- brotum. Frásaga Jóns Steingrímssonar um hin erfiðu ár Skaftáreldanna er hin átakanleg- asta. Menn og málleysingjar hrundu niður, margir flýðu byggðina, en Jón Steingríms- son rann ekki af hólmi. Þegar eldflóðið stefn- ir á kirkjuna og klaustrið, messar hann ó- skelfdur, þótt kirkjan leiki á reiðiskjálfi, en flóðið stöðvast og prestur og söfnuður héldu lífi. Á Síðunni eru allir hestar dauðir nema einn, hestur klerksins, sem notaður er til þess eins að flytja lík til kirkju. „Á útmánuðum 1784 voru dagstæðar 6 vikur, sem ég stóð ei við né fór úr fötunum, nærfellst að segja nótt og dag, til að þjónusta fólkið, bæði það sem burtkallaðist, og hitt, sem af hjarði, er ei komst til kirkjunnar", segir prófasturinn. Þótt ævisaga Jóns Steingrímssonar ræði mest um sjálfan hann og hagi hans, mótlæti og andstreymi í embættá, þá er saga hans mjög merkileg heimild um aldarfar og þjóð-
Side 1
Side 2
Side 3
Side 4
Side 5
Side 6
Side 7
Side 8
Side 9
Side 10
Side 11
Side 12
Side 13
Side 14
Side 15
Side 16
Side 17
Side 18
Side 19
Side 20
Side 21
Side 22
Side 23
Side 24
Side 25
Side 26
Side 27
Side 28
Side 29
Side 30
Side 31
Side 32
Side 33
Side 34
Side 35
Side 36
Side 37
Side 38
Side 39
Side 40
Side 41
Side 42
Side 43
Side 44
Side 45
Side 46
Side 47
Side 48
Side 49
Side 50
Side 51
Side 52
Side 53
Side 54
Side 55
Side 56
Side 57
Side 58
Side 59
Side 60
Side 61
Side 62
Side 63
Side 64
Side 65
Side 66
Side 67
Side 68
Side 69
Side 70
Side 71
Side 72
Side 73
Side 74
Side 75
Side 76
Side 77
Side 78
Side 79
Side 80
Side 81
Side 82
Side 83
Side 84
Side 85
Side 86
Side 87
Side 88
Side 89
Side 90
Side 91
Side 92
Side 93
Side 94
Side 95
Side 96
Side 97
Side 98
Side 99
Side 100
Side 101
Side 102
Side 103
Side 104
Side 105
Side 106
Side 107
Side 108
Side 109
Side 110
Side 111
Side 112
Side 113
Side 114
Side 115
Side 116
Side 117
Side 118
Side 119
Side 120
Side 121
Side 122
Side 123
Side 124
Side 125
Side 126
Side 127
Side 128
Side 129
Side 130
Side 131
Side 132
Side 133
Side 134
Side 135
Side 136
Side 137
Side 138
Side 139
Side 140
Side 141
Side 142
Side 143
Side 144
Side 145
Side 146
Side 147
Side 148
Side 149
Side 150
Side 151
Side 152
Side 153
Side 154
Side 155
Side 156

x

Helgafell

Direkte link

Hvis du vil linke til denne avis/magasin, skal du bruge disse links:

Link til denne avis/magasin: Helgafell
https://timarit.is/publication/1076

Link til dette eksemplar:

Link til denne side:

Link til denne artikel:

Venligst ikke link direkte til billeder eller PDfs på Timarit.is, da sådanne webadresser kan ændres uden advarsel. Brug venligst de angivne webadresser for at linke til sitet.