Frjáls verslun - 01.04.2014, Blaðsíða 95

FRJÁLS VERSLUN 4. 2014 95
„Ég lofaði sjálfri mér
því þegar ég settist á
þing að segja alltaf
sannleikann og verða
ekki meðvirkninni að
bráð eins og margir
urðu í að draganda
hrunsins.“
bera upp fyrirspurnir á þingi
varðandi þau mál og mér hafa
verið gerðar upp skoðanir, þótt
eini tilgangur minn hafi verið
að opna umræðuna í formi
fyrirspurna, koma með tillögur –
eiginlega bara viðra hugmyndir
um mögulegar lausnir,“ segir
Vigdís og nefnir dæmi:
„Í kjölfar þess að Eimskip
var komið á svartan lista í
Banda ríkjunum vegna laumu -
farþega um borð í fragtskipum
bar ég fram þá sakleysislegu
fyrirspurn hvort ekki mætti
athuga að setja ökklabönd á
hælisleitendur svo hægt yrði
að vakta ef þeir nálguðust
hafnarsvæðið. Síðan fékk ég
svar frá ráðuneytinu – þetta var
náttúrlega ekki tekið upp, en
málinu lyktaði farsællega þegar
Eimskip lagði 300 milljónir
í varnir á hafnarsvæðinu og
þurfti ekki lengur að stóla á
lögregluna. Þá ætlaði líka allt
um koll að keyra þegar ég,
sem formaður fjárlaganefndar,
lýsti þeirri skoðun að Ísland
ætti ekki að auka framlag
sitt til þróunarmála. Sumir
túlkuðu þetta á þann veg að
ég ætlaði að taka peninga frá
sveltandi börnum í Afríku
og færa þá útgerðinni.
Auðvitað er ég ekkert á móti
þróunaraðstoð, mér finnst
einfaldlega ekki rétt að auka
hana á meðan samfélagið hér
er að rísa og sárlega vantar
fé í heilbrigðismál og annað
slíkt. Önnur sprengja varð
þegar ég lagði til að tekjuhátt
fólk nyti ekki barnabóta, mér
fannst fráleitt að það fengi
fjárhagsaðstoð frá ríkinu
og vildi nota féð til brýnni
verka, til dæmis stuðnings
við efnalitlar fjölskyldur.
Um ræðunni var allri snúið á
hvolf, málið endaði með því
að meðvirknin tók völdin og
tekjuháir fengu sínar bætur.
Stundum er bara ekki hægt að
leiðrétta þegar umræðan tekur
svona stefnu.“
Vigdís telur að fjölmiðlafárið
sem oft blossar upp í kringum
hana eigi rætur í því að hún
sé órög að taka slaginn og fari
stundum út á jaðarinn; hugsi
út fyrir kassann. „Ég kem með
nýja vinkla, kannski má kalla
það frumkvöðlahugsun, fyrst og
fremst til að skapa umræður, fá
svör og skoða hvað betur mætti
fara í ýmsum málaflokkum.
Þannig held ég að starfskraftar
mínir nýtist best á þinginu,
þótt augljóslega séu ekki allir
sammála. “
Sigrar og ósigrar
Spurð hvaða þingverkum sín -
um hún sé stoltust af svarar
hún umhugsunarlaust: „Þegar
samþykkt var með öllum greidd -
um atkvæðum frumvarp sem
ég flutti um ógildingu laga um
fyrsta Icesave-samninginn. Lög -
in voru enn í gildi þrátt fyrir
að Icesave hefði farið í gegnum
tvær þjóðaratkvæðagreiðslur og
EFTA-dómstólinn. Samþykkt
frumvarpsins afstýrði því að
Bretar og Hollendingar gætu
hvenær sem væri í framtí ðinni
gert kröfur á hendur Íslend -
ingum.“ Óánægðust er Vigdís
með að hugmynd hennar
um stofnun lagaskrifstofu
Alþing is náði ekki fram að
ganga. „Hennar hlutverk
væri að lesa yfir öll frumvörp
og þings á lyktunartillögur og
úr skurða hvort þau stæðust
stjórnarskrána og alþjóða -
samn inga. Mér blöskrar oft
hvílík ólög fara gegnum þingið
með tilheyrandi kostnaði
fyrir þjóðarbúið og þar með
almenning. Ef lögin eru óljós
er hægt að fara í mál við ríkið,
slíkt færist í vöxt, enda taka
dómstólarnir til sín stöðugt
meira fjármagn.“
Hún er sér þess vel með vit -
andi að þingmanns starfið er
tímabundið en segist þó frekar
myndu reyna fyrir sér í lögfræði
en blómaskreytingum þegar því
lýkur. Og – nei, hún stefnir ekki
markvisst á ráðherraembætti,
er ánægð sem þingmaður og
formaður fjárlaganefndar.
Hvort tveggja segir hún bæði
krefjandi og skemmtilegt. „Ef
formaður flokksins færi þess
hins vegar á leit við mig að taka
sæti í ríkisstjórninni myndi ég
að sjálfsögðu skoða það mjög
vel,“ segir Vigdís og bætir við
að hún sé ósköp róleg og sátt
við sitt.
Vigdís Hauksdóttir, formaður fjárlaganefndar.