Tímarit Máls og menningar - 01.04.1946, Síða 109

UMSAGNIR UM BÆKUR
99
lendis. Og þótt Guðna þyki miður, ef þessar tölur eru nefndar í flórum, eru
ekki allir á sama máli og hann. Ingólfur Davíðsson, magister, taldi það æski-
legt í grein í „Náttúrufræðingnum“ fyrir nokkru, og jafnvel prófessor Nord-
hagen í Osló er svo ósvífinn að nefna nokkrar slíkar tölur í sinni stóru flóru,
að Guðna fornspurðum. Ef Guðni leitar auk þess í Holmbergs flóru og fleiri
öðrum bókum um sama efni á öðrum Evrópumálum, rekur hann fljótt augun
í slíkt hið sama. Maður á að forðast að fordæma smekksatriði, að minnsta
kosti ef maður vill láta telja sig til vísindamanna. En öll orð Guðna um
„krómósómtölur" eru án efa fremur gerð til að kasta Ijósi kunnáttunnar á
hann sjálfan en til þess að gera hlutlausar athugasemdir, enda veit Guðni
mjög vel, að nær engir lesendur greinarinnar botna í þessu gjálfri.
Það hafa slæðzt með nokkrar prentvillur í síðustu próförk bókarinnar, sök-
um þess að ég var fjarverandi, þegar hún var leiðrétt, en flestar þeirra eru
smávægilegar og skipta litlu máli. Af nákvæmlega sömu orsökum slæddust
nokkrar leiðinlegar prentvillur inn í síðustu útgáfu af „Flóru Islands", en
engum kemur til hugar að hallmæla henni fyrir það. Aftur á móti má Guðni
til með að skrifa langt mál og ljótt um nokkrar af prentvillunum í „íslenzk-
um jurtur“, enda hefur hann eflaust fengið flestar þeirra að láni frá öðrum
„gagnrýnendum", sem ekki vilja láta nafns síns getið, því að þeim hefur öllum
verið hvíslað að mér áður. Og auðvitað leggur Guðni þær mér til lasts, við
hverju var annars hægt að búast? — Ef hann hefði skoðað skrána yfir ís-
lenzku nöfnin, hefði hann getað leiðrétt það hógværlega, að Bromus arvensis
er kallað rúgfaxgresi, en ekki akurfaxgresi, eins og rétt er, en aftur á móti
gat hann ekki getið sér til, hvaða villa hafði slæðzt inn í greiningarlykil ætt-
anna, þótt sá, er benti honum á prentvilluna í honum, hefði að minnsta kosti
átt að geta sagt honum um leið, að ég hefði talað um í svari mínu til hins
nafnlausa í „Alþýðublaðinu" í haust, að lína hafði fallið niður í próförk. Væri
ég þakklátur lesendum þessarar greinar, ef þeir vildu bæta þessari línu í sitt
eintak. Hún var rétt í 2. próförk, en hefur síðan fallið burt við leiðréttingu.
Hún á að koma á 30. blaðsíðu, undir númer 60, neðan við „b. Karlblómhlífin
4-deild. 61“, og hljóðar: „c. Karlblómhh'fin 3-deild. Blöðin beinstrengjótt.
Cyperaceae 83.“ — Og að sjálfsögðu á að standa á 84. síðu í lyklinum, lið B:
„II. Eitt eða fleiri öx án ullarhára". Hitt er bein misritun, sem barnalegt er að
nota til að byggja ósvífnar fullyrðingar á, enda trúir Guðni ekki sjálfur slíku
blaðamannamáli. Aftur á móti er það prentvillupúkinn, sem hefur hjálpað hon-
um og öðrum „vinurn" mínum á 61. síðu, 13. línu að neðan, svo að heldur
verður „rúsínan" hans um „málfræðilega kynvillu" illa þroskuð. I 2. próförk
stóð þar: „samaaxxið tvíhliða eða alhliða". Það leiðrétti ég og breytti í
„samaxið tvíhliða eða alhliða", en af einhverjum á tæðum hafa síðari orðin
fallið burt, kannski vegna þess, að línan hefur verið í tveim hlutum, þar eð
aðeins þrjú „ð“ voru til í prentsmiðjunni í „petite“-stíl. Annars vil ég grípa
tækifærið til að benda á, að greiningarlykill ættanna — og reyndar bókin
öll — er gerður fyrst og fremst fyrir þá, sem hafa áhuga á að kynnast íslenzk-