Tímarit Máls og menningar - 01.04.1964, Side 26

Halldór Laxness
Dúfnaveislan
Yelfyrirkallabir þjónarnir slógu pentudúkunum þvers yfir vinstri fram-
handlegg svo það varð smellur. Þeir svifu hindrunarlaust um salina einsog
gestamergðin væri svipir einir og þokuverur. Ég hafði verið að hálfkvíða því
að kanski yrði ég fyrstur á vettváng og hvaða skýríngu á slíku bráðlæti hefði
ég átt að bera fram? Ekki gat ég borið því við að ég væri æskuvinur gestgjaf-
ans. Sem betur fer komst ég ekki í þennan vanda. Hitt undraði mig meir að
alt skyldi vera orðið fult og klukkan ekki nema röskar fimm mínútur framm-
yfir þann tíma sem til var tekið i símanum. Þegar ég hafði mjakað mér innúr
dyrunum sneri ég mér að hjónakorni sem samanstóð af geimrannsóknaraleg-
um manni dálítið ofanteknum og jarðbundinni þéttholda konu; hún brosti
frammí salinn. Þau trönuðu sér ekki fram en biðu þess utarvið dyr að þeim
bærist einhver glaðning uppí hendur.
Með leyfi, sagði ég. Hm?
Ja það er það sem ég segi, sagði konan. En það er jafn spennandi fyrir því.
Þetta var allra liprasta kona og gaf við sér einsog títt er um konur þurrgáf-
aðra manna. Henni hélt áfram að verða tíðrætt um þetta undur: Maðurinn
minn heyrði ekki alminlega hvað sagt var í símann. En einhver sagði eitthvað
og nefndi staðinn. Og þú sagðir já, elskan mín, eða sagðirðu það ekki?
Ég sagði játakk, sagði maðurinn. Ég veit þú ert gefin fyrir veislur.
Aldrei datt mér í hug það mundi verða neitt þessu líkt, sagði konan.
Þú þarft að minsta kosti ekki að kvarta núna, sagði maðurinn; ekki þessa
stundina.
Er ég kanski að kvarta, sagði konan. Ósköp er biskupinn okkar samt orð-
inn torkennilegur síðan mynd kom af honum í blaðinu seinast.
Þeir láta altaf prenta af sér gamlar myndir, sagði bóndi konunnar.
Þessi gullsnúraði, mig minnir áreiðanlega hann sé yfirmaður á kóngshöll-
inni eða eitthvað þvíumlíkt, sagði konan.
Mig minnir hann sé undirmaður í tollinum, sagði maðurinn.
Hversvegna skyldi ég vera boðinn híngað, segir þá hálfglorulegur maður
sem slettist utaní okkur af tilviljun. Ég er bara stanshlessa að vera boðinn
16