Tímarit Máls og menningar - 01.04.1964, Qupperneq 57

fangelsi, dæma þá loks í sektir eða til
fangelsisvistar fyrir lögbrot.
Meðan þessu fór fram leituðu þel-
dökkir verkamenn bæði í Norður- og
Suðurríkjunum annarra úrræða. í
Monroe í Norður-Karólínu bjuggust
negrarnir undir forustu Roberts F.
Williams, fyrrverandi sjóliða og iðn-
verkamanns, til þess að svara ofbeldi
Ku Klux Klan í sömu mynt. í stór-
borgunum í Norðurríkjunum —
Chicago, Detroit, Harlem, Los Ange-
les — létu samtök þau sem nefna sig
„Black Muslims“ (svartir múhameðs-
trúarmenn) til sín taka í vaxandi
mæli. Þau drógu til sín himdruð þús-
unda negra úr lægstu stigum þjóðfé-
lagsins — þjónustufólk á heimilum,
atvinnuleysingja og úrhrök þjóðfé-
lagsins í fangelsum og sjúkrahúsum.
í krafti hinnar herskáu þjóðernis-
sinnuðu kenninga múslema er nú ver-
ið að vekja þessa negra til dáða og
leysa félagsvitund þeirra úr læðingi,
en ekki til þess aS þeir taki sér stöSu
innan vébanda þjóSfélagsins. Þessi
samtök, sem telja innan sinna vé-
banda einungis menn af Afríkukyni,
leggj a áherzlu á, að negramir í Amer-
íku fylgi dæmi Afríkuþjóða. Sam-
kvæmt kenningum þeirra bíður sam-
félags hvítra manna ekki annað en
tortíming, og eina von hins svarta
manns er að einangra sig frá þessu
dæmda samfélagi, mynda sitt eigið
samfélag, taka sér þær „40 ekrur
lands“ sem honum var heitið eftir
Bandarísk bylting II
þrælastríðið og búa sig undir að
verja fólk sitt gegn órétti og ofbeldi
hvítra manna.
Með tilkomu og viðgangi hinna
svörtu múslema og hinna nýju sam-
taka negranna í Suðurríkjunum, svo
sem til dæmis stúdentanna í Monroe,
eru hin gömlu samtök eins og NAACP
nánast orðin skopleg. NAACP, segir
Dick Gregory, merkir „Aegroes who
A re not ^cting like Colored People“
(negrar sem haga sér ekki eins og þel-
dökkt fólk). Þegar hvítir menn mót-
mæla þessu og segjast telja sig til
NAACP, er hlegið að þeim fyrir að
þeir skuli ímynda sér að þeir geti með
því móti tryggt sig gegn þeim spreng-
ingum sem verða munu.
Við harðnandi deilur og ósam-
komulag um baráttuaðferðir hafa
andstæður magnazt í röðum negranna
sjálfra. Margir negrar hafa gert sér
ljóst, að þeir muni einnig þurfa að
herjast gegn kynbræðrum sínum áð-
ur en þeir öðlast fullt frelsi. Og ekki
einungis það. Innan CIO, sem átti
viðgang sinn að þakka baráttunni fyr-
ir einingu verkalýðsins, hafa verið
mynduð ný samtök negraverkamanna
sem hafa gert lýðum Ijóst, að þegar
negramir rísa upp, geti verkalýðsfé-
lögin ekki vænzt þess að negramir
sem í þeim eru snúist til varnar verka-
lýðsfélögunum gegn kynbræðrum
sínum, því að reynslan hefur sýnt, að
verkalýðsfélögin eru of bundin hin-
um amerísku lífsháttum, sem verður
47