Tímarit Máls og menningar - 01.04.1964, Síða 59

gagnbyltingarmenn í Suðurríkjunum
séu ekki eins vel skipulagðir og leyni-
herinn í Alsír og Frakklandi, en við-
horfin, aðgerðirnar og hryðjuverk-
in sem hvítir borgarar hafa framið
gagnvart negrunum eru í engu frá-
brugðin.
Amerískum marxistum hefur hætt
til að falla í þá gildru að hugsa um
negrana sem negra, þ. e. frá kynþátta-
sjónarmiði, enda þótt sannleikurinn
sé sá, að negrarnir hafi verið og séu
enn í dag kúgaðasti og lægst setti
hluti verkalýðsins, sem orðið hefur
harðast fyrir barðinu á atvinnuleys-
inu sem sjálfvirknin hefur valdið.
Negrarnir lifa við bágari kjör en
nokkrir aðrir þegnar þj óðfélagsins.
En í landi þar sem eru jafnmiklar
allsnægtir og í Bandaríkjunum, gætu
hág kjör ein saman ekki léð baráttu
þeirra allan þann byltingarþunga sem
hún býr yfir. Það sem Ijær málstað
negranna styrk og mátt til þess að
skaka þjóðfélagsbygginguna á grunni
sínum er sú staðreynd að barátta
negranna snýst að drjúgum hluta um
almenn mannréttindi og mannleg
samskipti. Jafnframt gera amerískir
negrar sér ljósa grein fyrir vanda-
málum og veikleika hins ameríska
kapítalisma bæði heima og erlendis,
og eru manna bezt hæfir til að haga
aðgerðum sínum í samræmi við það.
Amerískum marxistum hefur einn-
ig hætt til að falla í þá gildru að líta
allt öðrum augum á ofbeldi og ofbeld-
Bandarísk bylting II
isleysi í baráttu negranna en þær bar-
áttuaðferðir sem beitt er í stéttabar-
áttunni. Þeir hafa sem sé gælt við þá
hugmynd að negrarnir séu minni-
hluti, sem gæti átt á hættu að verða
brytjaðir niður ef þeir færu að beita
ofbeldi. Ástæðan er sú að amerískir
marxistar hafa alla tíð litið á verka-
lýðsfélögin sem samtök hvítra manna
og hafa sjálfir beitt negrana misrétti
með því að hika við að viðurkenna þá
sem verkamenn.
Nú verða þeir að horfast í augu við
þá staðreynd að barátta negranna í
Bandaríkjunum er ekki einungis kyn-
þáttabarátta. Hún er ekki utan við og
langt á undan lokabaráttunni fyrir
stéttlausu þj óðfélagi sem vænzt er að
komi einhvern tíma í framtíðinni þeg-
ar þjóðfélag hins ameríska kapítal-
isma er komið í þrot.
Markmið hins stéttlausa þj óðfélags
er einmitt það sem verið hefur og er
enn kjaminn í baráttu negranna. Það
eru negramir sem nú heyja barátt-
una fyrir stéttlausu þj óðfélagi — ekki
því stéttlausa þjóðfélagi sem sagt er
frá í amerískum þjóðsögum, þar sem
ætlast er til að sérhver einstaklingur
geti komizt upp á tindinn svo að hann
geti arðrænt þá sem nýkomnir eru og
lægst settir. Meginhluti verkalýðsins
hefur að meira eða minna leyti sam-
lagazt þessum amerísku lífsháttum.
Negrarnir einir hafa verið og eru enn
settir utangarðs, þrátt fyrir tilraunir
Kennedys til að lyfta nokkrum völd-
4tmm
49