Tímarit Máls og menningar - 01.06.1991, Síða 98

Þau bjuggu í íbúð sem var pínulítil og heillandi, lág til lofts og opnaðist
út í garð. En í samanburði við vinnukonuherbergið sem þau höfðu áður
— dimmur, þröngur gangur með svækjuhita og ódaun sem allt smitaði
— þá hófu þau búskap á nýja staðnum í einskonar vímu sem endur-
nýjaðist hvem morgun við fuglasöng. Þau opnuðu gluggana og tímunum
saman gátu þau starað út í húsagarðinn, alsæl. Húsið var gamalt, ekki
beint að hruni komið en lotlegt og sprungið. Gangar og stigar voru
þröngir og skítugir með fúkkalykt og gegnsósa af reyk og fitu. En á milli
tveggja voldugra trjáa og hálfrar tylftar beða sem voru óregluleg að lögun
og flest í órækt en full af dýrmætu grasi, pottablómum, runnum og jafnvel
ögn bernskum styttum — hlykkjaðist stígur sem var lagður mismunandi
stórum hellum og flutti með sér ávæning af sveit. Þetta var einn af fáum
stöðum í París þar sem stundum á haustin gat hent að eftir rigningu stigi
upp af jörðinni næstum stæk skógarangan, lykt af mold og rotnandi
laufum.
Aldrei fengu þau leiða á þessum töfrum og þau voru jafn opin fyrir
þeim nú sem í upphafi. Samt kom á daginn að þeir dugðu ekki til að draga
fjöður yfir galla sem blöstu við þegar hrifningarvíma fyrstu mánaða hafði
sjatnað ögn. Þau voru vön að búa í heilsuspillandi skonsum þar sem þau
eyddu blánóttinni en héldu til á kaffihúsum að deginum til. Það tók þau
því góða stund að komast að raun um að jafnvel hversdagslegustu
athafnir—sofa, borða, lesa, slóra, þrífa sig—útheimtu hver um sig pláss
við hæfi og nú tók æpandi vöntun þessa að gera vart við sig. Þau tóku
höndum saman í úrtölum, dásömuðu frábært hverfíð, nálægðina við rue
Mouffetard og Jardin des Plantes, ró götunnar, meira að segja lágt loftið
hafði sinn sjarma og trén voru óviðjafnanleg og árstíðimar í garðinum;
en innanstokks var allt að hrynja undan upphrúguðum hlutum, hús-
gögnum, bókum, diskum, pappírsdóti, tómum flöskum. Taugastríð var
hafíð þar sem þau máttu játa sig fyrirfram sigruð.
íbúðin var sögð vera 35 fermetrar, án þess að þau þyrðu nokkm sinni
að ganga úr skugga um það. Hún samanstóð af dvergvöxnu anddyri,
eldhúshorni sem þjónaði líka sem vaskahús, lítilli skonsu, vistarvem sem
var í alhliða notkun sem bókaherbergi, dagstofa, vinnuherbergi, gestaher-
bergi — en í óskilgreindu homi miðjavegu á milli fordyris og gangs tókst
að koma fyrir smávöxnum ísskáp, rafmagnshellu, þvottahengi, matborði
og þvottakörfu sem virkaði líka sem bekkur.
96
TMM 1991:2