Tímarit Máls og menningar


Tímarit Máls og menningar - 01.06.1992, Page 32

Tímarit Máls og menningar - 01.06.1992, Page 32
apótekarinn tók öllum vel, því Möller — sem þó var vinsæll á sinn hátt — hafði alla tíð verið þurr á manninn, jafnvel stirfinn. Þá olli það talsverðum titringi í þorpinu þegar það kom upp úr dúrnum að maðurinn væri ólofaður. Henningsen kom sér fyrir í apótekinu, tvílyftu timburhúsi sem stóð í hnapp annarra húsa rétt ofan við fjörukambinn. Magðalena, kona Péturs Zakk, kom til hans daglega að sjá um húshaldið og Hannes Jónsson sem verið hafði innanbúðar hjá Möller hjálpaði til í lyfjabúðinni. Nýi apótek- arinn var ekki mikið á ferli úti við að deginum, en á kvöldin logaði oft ljós hjá honum fram undir miðnætti. Á sunnudögum gekk hann fjörur og hafði með sér hund sinn Hektor og þegar fór að vora sást hann stundum ríða út með Kolbeinsen kaupmanni. Allt var þetta harla gott, en samt er það svo, að jafnvel hinn óaðfinn- anlegi er ekki eins og hann ætti að vera. Eða hversvegna var maðurinn ógiftur? Og hvað var hann að bauka fram á nætur, og hversvegna tók hann aldrei í spil með lækninum og sýslumanninum? Já, hversvegna? Hjá Magðalenu og Hannesi var fátt um svör, nema hvað Magðalena sagði að apótekarinn æti bæði saltfisk og siginn fisk með bestu lyst. Þegar tvö ár voru liðin frá því Henningsen kom í plássið var nóg komið og eitthvað hlaut að gerast. Enda gerðist það. Henningsen sigldi til Kaupmannahafnar og kom aftur nýkvæntur, með ljóshærða apótek- aradóttur frá Fjóni upp á arminn. Unga frúin var látlaus í framkomu og hlýleg, og vann fljótt huga og hjörtu þorpsbúa. Brátt urðu menn þess varir að heimili lyfsalans hafði fengið nýjan svip. Þetta sást meðal annars á gluggunum þar sem litfögur blóm gægðust út á milli nýstárlegra gluggatjalda. Henningsen sjálfur virtist hins vegar ekki breyta háttum sínum svo mjög. Samt þóttust menn skilja að hann hefði verið einmana, en nú hefði gæfan tekið sér bólstað í húsi hans. Ekki leið á löngu þar til fólk fór að gruna að góðra tíðinda væri að vænta í apótekinu, og þegar tæpt ár var liðið frá því hún kom í plássið eignaðist hún dóttur. En einmitt þann sama dag kom í bæinn annar gestur óboðinn. Það var dauðinn sjálfur, og hann sópaði burt í einu vetfangi öllum hugmyndum um hamingju og gleði í apótekshúsinu. Hann breytti nýfædda englinum í raunverulegan engil, og að kveldi sama dags var móðirin unga líka horfín þessum heimi. 30 TMM 1992:2
Page 1
Page 2
Page 3
Page 4
Page 5
Page 6
Page 7
Page 8
Page 9
Page 10
Page 11
Page 12
Page 13
Page 14
Page 15
Page 16
Page 17
Page 18
Page 19
Page 20
Page 21
Page 22
Page 23
Page 24
Page 25
Page 26
Page 27
Page 28
Page 29
Page 30
Page 31
Page 32
Page 33
Page 34
Page 35
Page 36
Page 37
Page 38
Page 39
Page 40
Page 41
Page 42
Page 43
Page 44
Page 45
Page 46
Page 47
Page 48
Page 49
Page 50
Page 51
Page 52
Page 53
Page 54
Page 55
Page 56
Page 57
Page 58
Page 59
Page 60
Page 61
Page 62
Page 63
Page 64
Page 65
Page 66
Page 67
Page 68
Page 69
Page 70
Page 71
Page 72
Page 73
Page 74
Page 75
Page 76
Page 77
Page 78
Page 79
Page 80
Page 81
Page 82
Page 83
Page 84
Page 85
Page 86
Page 87
Page 88
Page 89
Page 90
Page 91
Page 92
Page 93
Page 94
Page 95
Page 96
Page 97
Page 98
Page 99
Page 100
Page 101
Page 102
Page 103
Page 104
Page 105
Page 106
Page 107
Page 108
Page 109
Page 110
Page 111
Page 112
Page 113
Page 114
Page 115
Page 116
Page 117
Page 118

x

Tímarit Máls og menningar

Direct Links

If you want to link to this newspaper/magazine, please use these links:

Link to this newspaper/magazine: Tímarit Máls og menningar
https://timarit.is/publication/1109

Link to this issue:

Link to this page:

Link to this article:

Please do not link directly to images or PDFs on Timarit.is as such URLs may change without warning. Please use the URLs provided above for linking to the website.