Tímarit Máls og menningar


Tímarit Máls og menningar - 01.06.1992, Side 35

Tímarit Máls og menningar - 01.06.1992, Side 35
Svo er það sunnudag einn í sláttarbyrjun að hópur reiðmanna sést þyrla upp ryki á troðningum þeim sem liggja út úr þorpinu; það er skafheiður himinn og svalt í lofti. Þetta er glæst reið með viðeigandi hófaskellum, og fremstan íflokki má greina Kolbeinsen kaupmann á Jarp sínum; við hlið hans ríður maddama Kolbeinsen á bleikum. Síðan koma fjórir búðarþjónar, þá Páll sýslumaður og frú, sýsluskrifarinn, sóknar- presturinn og þrjár vinnustúlkur. Seinust í hópnum koma svo Henningsen apótekari á þeim brúna og Kolfinna á Perlu. Ferðinni er heitið upp í Amtmannsbrekkur eða út í Hólaskóg, eða eitthvað enn annað. En hvert svo sem leiðin liggur, þá er fólkið einhuga um að skemmta sér vel. Það er glatt í bragði og hnakktöskurnar úttroðnar af alls kyns góðgæti, ásamt brennivíni á flöskum og fleygum. Það gat orðið sukksamt í svona ferðum, því höfðinginn staupar sig, rétt eins og barnunginn sýgur móður sína. Embættismenn sem ekki skvettu duglega í sig, þóttu þessvegna hálfgerðir furðufuglar. Henn- ingsen apótekari var hér óræð stærð; hann lyfti glasi rétt eins og hver annar, en aldrei höfðu menn þó séð á honum vín. En hér fór allt vel fram, og þó að búðarþjónamir hefðu þurft að hjálpa sýslumanni og sóknarpresti á bak, komust allir klakklaust til síns heima. Flokkurinn var aftur á ferðinni sunnudaginn næsta, og síðan á hverri helgi fram eftír sumri. Það var sagt að sumt af unga fólkinu í hópnum væri að draga sig saman, og hvað Henningsen og Kolfinnu varðaði, þá var almannarómur þegar búinn að trúlofa þau, og menn biðu þess að lýst yrði með þeim í kirkjunni. En einn sunnudaginn vantar Kolfinnu í hópinn, og ekki að orðlengja það; hún sést ekki ríða út oftar á þessu sumri. Hvað hafði nú gerst? Og þorpið varð allt að augum og eyrum. Það lá beinast við að athuga Henningsen, því hann var alltaf til sýnis, ef svo mætti segja, í apóteki sínu. Að vísu var hann oft á bak við, en stundum stóð hann við diskinn og spjallaði við þá sem í búðina komu, einkum bændur. Hann talaði sérkennilegt og hljómmikið tungumál; heilsaði Brandi hreppstjóra til að mynda með því að segja — Góðan dagin Gúðbranda mín — Af látbragði hans varð ekki mikið ráðið um ástandið í einkalífinu. Hann var brosmildur maður og ljúfur, sem virtist sjaldan skipta skapi. Þó átti hann það til að vera svolítið snöggur upp á lagið þegar bændur voru TMM 1992:2 33 L
Side 1
Side 2
Side 3
Side 4
Side 5
Side 6
Side 7
Side 8
Side 9
Side 10
Side 11
Side 12
Side 13
Side 14
Side 15
Side 16
Side 17
Side 18
Side 19
Side 20
Side 21
Side 22
Side 23
Side 24
Side 25
Side 26
Side 27
Side 28
Side 29
Side 30
Side 31
Side 32
Side 33
Side 34
Side 35
Side 36
Side 37
Side 38
Side 39
Side 40
Side 41
Side 42
Side 43
Side 44
Side 45
Side 46
Side 47
Side 48
Side 49
Side 50
Side 51
Side 52
Side 53
Side 54
Side 55
Side 56
Side 57
Side 58
Side 59
Side 60
Side 61
Side 62
Side 63
Side 64
Side 65
Side 66
Side 67
Side 68
Side 69
Side 70
Side 71
Side 72
Side 73
Side 74
Side 75
Side 76
Side 77
Side 78
Side 79
Side 80
Side 81
Side 82
Side 83
Side 84
Side 85
Side 86
Side 87
Side 88
Side 89
Side 90
Side 91
Side 92
Side 93
Side 94
Side 95
Side 96
Side 97
Side 98
Side 99
Side 100
Side 101
Side 102
Side 103
Side 104
Side 105
Side 106
Side 107
Side 108
Side 109
Side 110
Side 111
Side 112
Side 113
Side 114
Side 115
Side 116
Side 117
Side 118

x

Tímarit Máls og menningar

Direkte link

Hvis du vil linke til denne avis/magasin, skal du bruge disse links:

Link til denne avis/magasin: Tímarit Máls og menningar
https://timarit.is/publication/1109

Link til dette eksemplar:

Link til denne side:

Link til denne artikel:

Venligst ikke link direkte til billeder eller PDfs på Timarit.is, da sådanne webadresser kan ændres uden advarsel. Brug venligst de angivne webadresser for at linke til sitet.