Tímarit Máls og menningar


Tímarit Máls og menningar - 01.06.1992, Page 35

Tímarit Máls og menningar - 01.06.1992, Page 35
Svo er það sunnudag einn í sláttarbyrjun að hópur reiðmanna sést þyrla upp ryki á troðningum þeim sem liggja út úr þorpinu; það er skafheiður himinn og svalt í lofti. Þetta er glæst reið með viðeigandi hófaskellum, og fremstan íflokki má greina Kolbeinsen kaupmann á Jarp sínum; við hlið hans ríður maddama Kolbeinsen á bleikum. Síðan koma fjórir búðarþjónar, þá Páll sýslumaður og frú, sýsluskrifarinn, sóknar- presturinn og þrjár vinnustúlkur. Seinust í hópnum koma svo Henningsen apótekari á þeim brúna og Kolfinna á Perlu. Ferðinni er heitið upp í Amtmannsbrekkur eða út í Hólaskóg, eða eitthvað enn annað. En hvert svo sem leiðin liggur, þá er fólkið einhuga um að skemmta sér vel. Það er glatt í bragði og hnakktöskurnar úttroðnar af alls kyns góðgæti, ásamt brennivíni á flöskum og fleygum. Það gat orðið sukksamt í svona ferðum, því höfðinginn staupar sig, rétt eins og barnunginn sýgur móður sína. Embættismenn sem ekki skvettu duglega í sig, þóttu þessvegna hálfgerðir furðufuglar. Henn- ingsen apótekari var hér óræð stærð; hann lyfti glasi rétt eins og hver annar, en aldrei höfðu menn þó séð á honum vín. En hér fór allt vel fram, og þó að búðarþjónamir hefðu þurft að hjálpa sýslumanni og sóknarpresti á bak, komust allir klakklaust til síns heima. Flokkurinn var aftur á ferðinni sunnudaginn næsta, og síðan á hverri helgi fram eftír sumri. Það var sagt að sumt af unga fólkinu í hópnum væri að draga sig saman, og hvað Henningsen og Kolfinnu varðaði, þá var almannarómur þegar búinn að trúlofa þau, og menn biðu þess að lýst yrði með þeim í kirkjunni. En einn sunnudaginn vantar Kolfinnu í hópinn, og ekki að orðlengja það; hún sést ekki ríða út oftar á þessu sumri. Hvað hafði nú gerst? Og þorpið varð allt að augum og eyrum. Það lá beinast við að athuga Henningsen, því hann var alltaf til sýnis, ef svo mætti segja, í apóteki sínu. Að vísu var hann oft á bak við, en stundum stóð hann við diskinn og spjallaði við þá sem í búðina komu, einkum bændur. Hann talaði sérkennilegt og hljómmikið tungumál; heilsaði Brandi hreppstjóra til að mynda með því að segja — Góðan dagin Gúðbranda mín — Af látbragði hans varð ekki mikið ráðið um ástandið í einkalífinu. Hann var brosmildur maður og ljúfur, sem virtist sjaldan skipta skapi. Þó átti hann það til að vera svolítið snöggur upp á lagið þegar bændur voru TMM 1992:2 33 L
Page 1
Page 2
Page 3
Page 4
Page 5
Page 6
Page 7
Page 8
Page 9
Page 10
Page 11
Page 12
Page 13
Page 14
Page 15
Page 16
Page 17
Page 18
Page 19
Page 20
Page 21
Page 22
Page 23
Page 24
Page 25
Page 26
Page 27
Page 28
Page 29
Page 30
Page 31
Page 32
Page 33
Page 34
Page 35
Page 36
Page 37
Page 38
Page 39
Page 40
Page 41
Page 42
Page 43
Page 44
Page 45
Page 46
Page 47
Page 48
Page 49
Page 50
Page 51
Page 52
Page 53
Page 54
Page 55
Page 56
Page 57
Page 58
Page 59
Page 60
Page 61
Page 62
Page 63
Page 64
Page 65
Page 66
Page 67
Page 68
Page 69
Page 70
Page 71
Page 72
Page 73
Page 74
Page 75
Page 76
Page 77
Page 78
Page 79
Page 80
Page 81
Page 82
Page 83
Page 84
Page 85
Page 86
Page 87
Page 88
Page 89
Page 90
Page 91
Page 92
Page 93
Page 94
Page 95
Page 96
Page 97
Page 98
Page 99
Page 100
Page 101
Page 102
Page 103
Page 104
Page 105
Page 106
Page 107
Page 108
Page 109
Page 110
Page 111
Page 112
Page 113
Page 114
Page 115
Page 116
Page 117
Page 118

x

Tímarit Máls og menningar

Direct Links

If you want to link to this newspaper/magazine, please use these links:

Link to this newspaper/magazine: Tímarit Máls og menningar
https://timarit.is/publication/1109

Link to this issue:

Link to this page:

Link to this article:

Please do not link directly to images or PDFs on Timarit.is as such URLs may change without warning. Please use the URLs provided above for linking to the website.