Tímarit Máls og menningar


Tímarit Máls og menningar - 01.06.1992, Page 53

Tímarit Máls og menningar - 01.06.1992, Page 53
— Það var alveg ágætt. Ég vil heldur ekki að neinn sjái mig héma. Já, kannske ég sé loksins að verða endanlega... já, loksins. En mig langar samt að sjá þig. Áttu ekki kerti? Hann hugsaði sig um. Jú, hann átti kerti. Hann stóð upp og gekk að útskomu homhillunni. Héma þurfti hann ekki ljós til að rata. Engillinn var þarna og það skrjáfaði í gagnsæja bréfrnu, þegar hann tók hann ofan. Hann var jólagjöf frá því fyrir þrem árum. Systir hans á Akranesi hafði sent honum hann og honum hafði þótt hann svo fínn og skrautlegur að ekki mætti nota hann nema sem stássgrip. En hann fann ekki til neins saknaðar núna meðan hann leysti slaufuna af bréfinu — og svo átti hann ekki annað kerti. Hann kveikti á eldspýtu. — Hann er fallegur, sagði hún og starði eins og í leiðslu á ofurlitla logann sem lifnaði hikandi á kolli engilsins og brá geislabaug yfir gyllt hárið og broshýrt andlitið með tveimur bláum augum og smáum, rauðum munni. — En jólin eru búin, sagði hún skyndilega. — Það er kominn apríl. — Þá er þetta bara svona... svona aprílengill, sagði hann. Hann vissi ekki hvernig honum datt þetta í hug. Það kom ósjálfrátt. — Já, aprílengill, auðvitað! sagði hún og þau fundu bæði í senn að það var einmitt það sem hann var og ekkert athugavert við það lengur að jólin voru liðin. Kannske var ljósið ástæðan, kannske hátíðleikinn sem þessi rúmhelgi engill stafaði frá sér, en þörfín fyrir að látast hlæja var horfín og þau sátu þegjandi. Hann vék til höfðinu og horfði á vangasvip hennar í speglinum án þess að hún sæi. Hún var orðin grennri en þegar hann sá hana síðast. Samt var andlitið jafn slétt og í rauðleitum bjarmanum af ljósinu var eins og það væri úr vaxi, eins og madonnuandlit. Aðeins sólgult hárið, þurrt og ögn úfið eins og bómullarvisk og með dökkri rönd í skiptingunni hægra megin, minnti á að hún var jarðnesk og reyndar ákaflega jarðnesk. Um langan hálsinn bar hún silfurmen í leðurreim, það var nakinn karlmaður sem hélt á spjóti. — Ég er þreytt, sagði hún og lét fallast aftur á bak í stólnum og lokaði augunum um leið. Hnakkinn á henni hvfldi efst á stólbakinu og hann hugsaði um að hún hefði fallega höku. — Veistu að ég er að fara til útlanda? TMM 1992:2 51
Page 1
Page 2
Page 3
Page 4
Page 5
Page 6
Page 7
Page 8
Page 9
Page 10
Page 11
Page 12
Page 13
Page 14
Page 15
Page 16
Page 17
Page 18
Page 19
Page 20
Page 21
Page 22
Page 23
Page 24
Page 25
Page 26
Page 27
Page 28
Page 29
Page 30
Page 31
Page 32
Page 33
Page 34
Page 35
Page 36
Page 37
Page 38
Page 39
Page 40
Page 41
Page 42
Page 43
Page 44
Page 45
Page 46
Page 47
Page 48
Page 49
Page 50
Page 51
Page 52
Page 53
Page 54
Page 55
Page 56
Page 57
Page 58
Page 59
Page 60
Page 61
Page 62
Page 63
Page 64
Page 65
Page 66
Page 67
Page 68
Page 69
Page 70
Page 71
Page 72
Page 73
Page 74
Page 75
Page 76
Page 77
Page 78
Page 79
Page 80
Page 81
Page 82
Page 83
Page 84
Page 85
Page 86
Page 87
Page 88
Page 89
Page 90
Page 91
Page 92
Page 93
Page 94
Page 95
Page 96
Page 97
Page 98
Page 99
Page 100
Page 101
Page 102
Page 103
Page 104
Page 105
Page 106
Page 107
Page 108
Page 109
Page 110
Page 111
Page 112
Page 113
Page 114
Page 115
Page 116
Page 117
Page 118

x

Tímarit Máls og menningar

Direct Links

If you want to link to this newspaper/magazine, please use these links:

Link to this newspaper/magazine: Tímarit Máls og menningar
https://timarit.is/publication/1109

Link to this issue:

Link to this page:

Link to this article:

Please do not link directly to images or PDFs on Timarit.is as such URLs may change without warning. Please use the URLs provided above for linking to the website.