Tímarit Máls og menningar


Tímarit Máls og menningar - 01.06.1992, Side 56

Tímarit Máls og menningar - 01.06.1992, Side 56
— í haust. Þú vissir að ég fór í ferðalag eftir að ég hætti héma á heimilinu? Hún hætti að skoða sig í speglinum og horfði snöggt á hann. — Nei, þú veist það ekki, ég sagði þér það víst aldrei. — Ég hélt að þú hefðir ætlað að læra eitthvað? — Já, ég sagðist ætla að verða snyrtisérfræðingur, bara til að stríða stelpunum héma og gera þær öfundsjúkar. Þeim fannst það svo merkilegt að það var eins og ég væri að fara í einhvem háskóla. Hún yppti öxlum og setti stút á munninn. — En það var ekki nema námskeið. Ég sótti um að fara á snyrtivörunámskeið í París — bara af því að mig langaði til Parísar. Umboðið borgaði ferðirnar og tíu daga á gistiheimili, svo þetta var upplagt tækifæri, og þeir gleyptu við mér. En síðan átti ég víst að selja þetta gums þeirra þegar ég kæmi heim og það datt mér sko ekki í hug að gera. Ég stakk líka af eftir tvo daga í París. Maður gerði ekki annað en að klessa meiki og hárlit í feitar kellingar sem voru að verða sköllóttar. — Og fórstu — fórstu þá til Ítalíu? — Nei, nei, ekki strax. Auðvitað gat ég ekki farið á gistiheimilið eftir að ég strauk. Ég gekk bara um og hugsaði um hvað ég ætti að gera, því ég hafði svo litla peninga og var hrædd um að ég yrði að liggja úti. Og þá var eins og því væri hvíslað að mér að fá mér vinnu á einhverjum veitingastað — við uppvask. Það gerir fólk að minnsta kosti í bíómynd- um. Bregst aldrei. Hún brosti en hann varð of seinn að brosa á móti, því hann var að hugsa um hve mikið af þessu væri satt, hvort nokkuð af því væri satt... — Og það vildi svo til að einmitt á sama augnabliki var ég stödd framan við dyrnar á hóteli sem hét Roi og eitthvað meira. Ég labbaði inn og gekk um allt að reyna að finna kokk. Loks sá ég mann í lobbíinu í bleikum silkijakka og hélt að hann mundi vera eigandinn eða eitthvað svoleiðis. En hann var þá bara gestur. Hann skildi strax hvað um var að vera og fór að skellihlæja. Þjónninn kom og byrjaði að ybba sig, en hann sagði honum að hafa sig hægan, ég væri vinkona sín. Hann var með borð í veitingasalnum með tveimur gömlum körlum og bauð mér að setjast hjá þeim og auðvitað hugsaði ég mig ekki um tvisvar. Ég sá líka að þetta var hundrað prósent strákur. Hann var svo flott klæddur (bleiki jakkinn var nefnilega smókingjakki) og svo var hann með gullsígarettukveikjara og með stóra gullkeðju um úlnliðinn. — Þessi er sko ókey, hugsaði ég. — Var það hann? 54 TMM 1992:2
Side 1
Side 2
Side 3
Side 4
Side 5
Side 6
Side 7
Side 8
Side 9
Side 10
Side 11
Side 12
Side 13
Side 14
Side 15
Side 16
Side 17
Side 18
Side 19
Side 20
Side 21
Side 22
Side 23
Side 24
Side 25
Side 26
Side 27
Side 28
Side 29
Side 30
Side 31
Side 32
Side 33
Side 34
Side 35
Side 36
Side 37
Side 38
Side 39
Side 40
Side 41
Side 42
Side 43
Side 44
Side 45
Side 46
Side 47
Side 48
Side 49
Side 50
Side 51
Side 52
Side 53
Side 54
Side 55
Side 56
Side 57
Side 58
Side 59
Side 60
Side 61
Side 62
Side 63
Side 64
Side 65
Side 66
Side 67
Side 68
Side 69
Side 70
Side 71
Side 72
Side 73
Side 74
Side 75
Side 76
Side 77
Side 78
Side 79
Side 80
Side 81
Side 82
Side 83
Side 84
Side 85
Side 86
Side 87
Side 88
Side 89
Side 90
Side 91
Side 92
Side 93
Side 94
Side 95
Side 96
Side 97
Side 98
Side 99
Side 100
Side 101
Side 102
Side 103
Side 104
Side 105
Side 106
Side 107
Side 108
Side 109
Side 110
Side 111
Side 112
Side 113
Side 114
Side 115
Side 116
Side 117
Side 118

x

Tímarit Máls og menningar

Direkte link

Hvis du vil linke til denne avis/magasin, skal du bruge disse links:

Link til denne avis/magasin: Tímarit Máls og menningar
https://timarit.is/publication/1109

Link til dette eksemplar:

Link til denne side:

Link til denne artikel:

Venligst ikke link direkte til billeder eller PDfs på Timarit.is, da sådanne webadresser kan ændres uden advarsel. Brug venligst de angivne webadresser for at linke til sitet.