Skagfirðingabók - 01.01.1970, Blaðsíða 15
HRÓLFUR ÞORSTEINSSON
Eiginlega voru það fyrstu kynni mín af Hrólfi Þorsteinssyni, þegar
ég gerði ferð fram að Ábæ snemma í nóvember-mánuði árið 1925 og
gisti þar tvær nætur. Ég hafði þó séð Hrólf áður. Hann kom á upp-
boð á Sveinsstöðum vorið 1919, og minnir mig, að hann keypti þar
hest. Og oftar hafði ég séð hann, en fyrst kom ég að Ábæ, þegar
Ábæjarkirkja var vígð snemma í ágúst 1922 að viðstöddu miklu fjöl-
menni. Hrólfur kom við sögu kirkjubyggingarinnar. Hann sá um
flutning á öllu efni, sementi og timbri, og farnaðist það vel, þó erfitt
væri, enda var hann þaulvanur lestamaður frá ungdómi, gætinn og
glöggur
Erindi mitt að Ábæ fyrrnefnt ár var það, að ég var að leita að
rauðskjóttum reiðhesti, sem Ólafur Kristjánsson, bróðir Valgerðar,
átti. Ólafur hafði flutzt að Sveinsstöðum þá um vorið, en Skjóni var
upp alinn og hagvanur á Ábæ. Um haustið var hesturinn allt í einu
horfinn, og datt mér í hug, að hann hefði strokið fram eftir, sem og
var.
Þó langt sé liðið, er þessi ferð að Ábæ ennþá ljóslifandi í hugskoti
mínu. Ég man, hvað mér fannst hlýtt og bjart og notalegt í baðstof-
unni á Ábæ á þessum haustkvöldum, en ekki voru þó rafljós. Það
var einhver hlýr andblær heimilisins, sem ég skynjaði og er mér ennþá
eins og ilmur horfinna daga. Heimilisfólkið var margt, elztu dæturnár
komnar um fermingu og ungur sonur. Tvö yngstu börn þeirra hjóna
voru þá ófædd. Auk mín voru tveir næturgestir. Það voru frændur
Hrólfs, tveir ungir piltar, synir Stefáns bónda á Þverá í Blönduhlíð.
Líklega hafa það verið Steinþór og Hannes. Þeir voru að sækja fé,
því faðir þeirra hafði rekið fé sitt að Ábæ um vorið. Ég man ekki
betur en allt fólkið svæfi í baðstofunni, en frammi í bænum var stofa
norðan bæjardyra með glugga vestur á hlaðið, og var þar talið reimt.
Mér þótti vænt um að þurfa ekki að sofa þar, því mér hefur alla tíð
verið lítið um óhreint, er sveima kann.
Ég spurði Hrólf um hestinn. Jú, hann hafði orðið var við hann,
en tömdu hrossin væru ekki heima við. Þau mundu vera komin fram
í afrétt. Ég spurði, hvort langt væri þangað. „Já, nokkuð," svaraði
Hrólfur. Það er 3 tíma gangur fram að Hvítá, en fjallshlíðin milli
Hvítár og Fossár heitir Afrétt. Eftir þessar upplýsingar sá ég, að það
13