Skagfirðingabók - 01.01.1970, Blaðsíða 174
SKAGFIRBINGABÓK
engin furða á slíkri brennivínsöld sem þá var. Tómas var mestur
drykkjumaður þeirra bræðra og lét illa við vín. Tómas giftist og bjó
í Niðurfljótum. Hann átti brúnan hest, sem hann reið ætíð á, þegar
hann fór um sveitina, og það var oft. Enginn aufúsugestur þótti hann
á bæjum. Því sagði faðir hans eitt sinn, er hann frétti um komu sonar
síns: „Nú er ófriðar von, nú er Tómas kominn".
Tómasarbrúnn var svo ólmur, að eigandinn réð ekkert við hann
með sprettum, og fór þá Brúnn á allt, sem fyrir varð, og lá oft við
slysum af þeim orsökum. — Eitthvað átti Tómas af börnum, og man
ég eftir einum syni hans, er hét Tómas. Hygg ég, að hann hafi lent
vestur á Skaga.
Þegar síra Páll kom að sunnan, var hann svo fátækur, að öll búslóð
hans var á 3—4 reiðingshestum, og voru þar með talin börn hans,
sem voru flutt í kláfum. Eina vinnukonu höfðu þau hjónin með sér og
gekk hún alla leiðina. Var hún á skóm, er sólaðir voru með járn-
plötum, og þurfti eigi að bæta þá á leiðinni. Vinnukona þessi mun
hafa verið hjá þeim til dauðadags. Var orð á því gjört, að prestur hafi
átt vingott við hana. Og um það var þetta kveðið:
Arkar karlinn upp í fjós
auðgrund gömlu að finna.
Ekki þarf hann ætíð ljós
til útiverka sinna.1
Magnús Björnsson frá Syðra-Hóli, að hann hafi verið „drengur góður og vin-
sæll." Páll, sem var kunnur hagyrðingur. Kona hans var Guðrún Jónatansdótt-
ir, skálds Ögmundssonar (eða e. t. v. síra Jóns Þorlákssonar á Bægisá). Páll
drukknaði í hákarlalegu 14. 4. 1871. Þriðja hjónabandsbarn síra Páls var
Aðalbjörg. Guðmundur var framhjátökubarn síra Páls (f. 1841), er kostaði
hann hempuna um sinn. Móðir hans hét Þórey og var Guðmundsdóttir. Guð-
mundur ólst upp hjá föður sínum og stjúpu. Hann kvæntist síðar Guðrúnu,
ekkju Páls hálfbróður síns. Bjuggu þau síðast á Húnsstöðum í Stíflu (1907—
1916).
1 Vísan mun vera eftir Pál yngra, son síra Páls, og hefur J. J. hana svo:
172