Skagfirðingabók - 01.01.1970, Blaðsíða 93
HANNES BJARNASON
Hannes var strangheiðarlegur, góður drengur og svo ábyggilegur,
að þar mátti engu skeika. Hann hélt fast við gamlar venjur og kom
það víða fram. Til dæmis vil ég nefna eitt atriði: Þegar hann var í
húsmennsku, hafði hann allan mat sér nema mjólk. Súrt skyr átti hann
alla tíð og hafði hrafntinnumola í ílátinu, taldi það bæta skyrið og
sagði, að þetta hefði verið venja á Þorljótsstöðum. Einnig hafði hann
mikla dagatrú, vildi t. d. aldrei byrja ferð á mánudögum eða mið-
vikudögum.
Rímur voru mikið kveðnar á æskuárum Hannesar. Þar var hann
vel heima í Eddukenningum og skýrði, af hverjur væru dregnar. Tvær
vísur úr Andrarímum Hannesar afa síns fór hann oft með. Onnur var:
Andri hlær svo höllin nær við skelfur..., en hin: Felldi drengur
frægð og raus ...
Enda þótt Hannes ætti margt skáldmælt fólk í ætt sinni, hreyfði
hann ekki vísnagerð sjálfur svo neinu næmi.
Eins og flestir á þeim árum, eignaðist Hannes talsverðan skepnustofn
og var á þeirra tíma mælikvarða talinn vel stæður. Honum var skepnu-
hirðing svo eiginleg, að hún mátti með réttu kallast íþrótt hans, og
skepnur sínar átti hann bæði til gagns og gleði, þær voru vinir og fé-
lagar. Það er rétt, sem segir á prenti á einum stað, að fullorðinn átti
hann völur, leggi og kindahorn, en hitt er missagt, að hann hafi leikið
sér að þessu líkt og börn, heldur átti hann það til minningar um horfna
vini. Hann hafði gaman af mislitu fé og sömuleiðis ferhyrntu, átti
alltaf nokkrar kindur þannig. Og hann vildi eingöngu eiga hross, sem
voru grá að lit, fór vel með þau og bauð þeim aldrei mikið.
Eftir að Hannes fór frá Þorljótsstöðum, var hann í vinnumennsku á
Hofi hjá Þóreyju systur sinni1 og manni hennar, Þorláki Hjálmarssyni.
Hann lézt 1878, og bjó Þórey áfram á jörðinni til 1885, er hún fluttist
að Tunguhálsi og bjó þar með seinni manni sínum, Lárusi Þorsteins-
1 Aðrar systur Hannesar voru: Margrét, „bezti kvenkostur, dó um tvítugt"
(Mera-Eiríkssaga) og Þorbjörg, sem giftist Sveini Eiríkssyni á Skatastöðum,
sjá þátt af þeim í Skagf. æviskrám III. (H. P.).
91