Múlaþing: byggðasögurit Austurlands - 01.01.1997, Blaðsíða 19

Sterlingsstrandið
sem kemst þessa leið, ca 10 km án þess að
sökkva. Alls staðar með fram íjörunni var
brak á floti, allt frá Hamarsnefi og inn með
Eyrunum. Fjöldi manns vann við að draga
rekann upp fyrir flóðfar.
Mér fannst þetta afar spennandi. Hvað
mundi koma næst? Þama unnu menn að
þessari björgun lengi nætur, allir illa
hraktir því regnið og vindurinn hélst
óbreyttur yfir nóttina.
Það var víst um þrjú leytið um nóttina
að ég vann mitt síðasta björgunarverk,
enda þá orðinn illa hrakinn, en það var
spenningurinn um hvað bæri næst að landi
sem hélt manni og svo var líka nóg
hreyfmg á mönnum og oft snör handtök
við að grípa rekann og forða honum undan
sjó. Eg var staddur í fjömnni neðan við
beitningaskúrinn sem stóð á allháum
tréstöplum utan við Sjólystarsjóhúsin sem
bryggjan stóð fram af. Rigningin var enn
mikil. Mikið var búið að draga undan sjó
af rekaldinu úr Sterling. Ég var farinn að
hugsa til heimferðar því þessa stundina var
eitthvert hlé á rekanum. En þá kom ég
auga á eitthvert rekald sem varla stóð upp
úr sjónum, svo djúprist var það. Þetta var
að sjá frá mér álíka stórt og þarna væri
sykurkassi á reki en bara svona þungur í
sjónum að naumast flaut. Á þessum ámm
var molasykur yfírleitt fluttur inn í
trékössum sem voru um 50 kg á þyngd.
Þetta var mest tékkneskur sykur, harður og
vinsæll. Ég beið eftir því að kassinn kæmi
nær en það dróst, hann var svo þungfær.
Sótti ég þá krókstjaka sem þarna var við
sjóhúsin, alllangan, og gat náð með honum
út fyrir kassann og dregið hann að landi.
En kassinn reyndist þungur þarna í
flæðarmálinu, tókst mér þó með stjakanum
að koma honum það upp úr sjó að ég gat
náð til hans með höndunum. Ég gáði strax
að merkingum á kassanum en þær sáust
hvergi, enginn málaður stafur, en stærðin
af sykurkassastærð eins og ég hafði giskað
á. Kassa þennan tók ég í fangið þótt
þungur væri, trúlega um 50 kg, og bar
hann upp í beitningaskúrinn sem þó var
nokkur spölur í því dyr hans voru land-
megin sem frá sjónum sneri og þangað bar
Greinarhöfundur árið 1931.
ég kassann en aðrar dyr á skúrnum vissu út
á bryggjupallinn sem var á allháum
stöplum, eins og ég áður sagði, og gat ég
ekki lyft kassanum upp á hann.
Ekki hafði ég lengi verið í skúrnum
þegar inn komu þeir nafnar Þórarinn
Sigurðsson frá Þórarinsstöðum og Þórarinn
17