Múlaþing: byggðasögurit Austurlands - 01.01.1997, Side 38
Múlaþing
77/ norðausturs frá mynni Loðmundarfjarðar liggur tœplega 5 km fjallgarður...”
Ljósm. Skarphéðinn G. Þórisson, júlí 1985.
til að vinna á nautum sem þeir hugðust stela,
en nautin voru mannýg og hafi þeir orðið frá
að hverfa, misst hnífana á flótta og hafi Álft-
víkingum þótt góður fengur að þeim. Fleiri
ömefni á þessum slóðum era kennd við
Norðmenn, svo sem Norskafjara og Norsku-
boðar tveir úti fyrir, grunn- og djúpboði. í
þessum gögnum felst orðrómur um byggð.
Yst á víkinni er Stekkjarbarð, klettajað-
ar, og skammt þaðan rák sem fyll verpir
mikið í. Þama er komið norður undir þriðju
klettaflugin á þessu Álftavíkursvæði, Hafh-
ames- eða Húsavíkurflug. Undir þeim er
góð rekafjara á Örvasandi, og yfir flugin,
eins og hin fyrrnefndu, liggja gangfærar
rákir tvær til Húsavíkur, Húsavíkur- eða
Hafnamesrák neðar, en ofar Skollabotna-
rák. Yfir flugunum gnæfir Álftavíkurtindur
385 m hár. Þar heita Skollabotnar austan
undir tindinum en yst í víkinni Stekkjar-
barð, Skjónuþúfa upp af því, Landsendi og
Landsendaijara. Skjónuþúfan er sunnan
undir Álftavíkurtindi. Norskarák er innan
við Landsenda. Þessi ömefni, og mörg
fleiri, hefur Dóri Péturs eftir Sigga Sveins.
Nokkrar málsgreinar úr grein séra Ing-
vars Sigurðssonar á Desjarmýri í Arbók
Ferðafél. íslands 1957 (bls. 73): „Landið er
snjólétt, veðursælt og gott til ijárbeitar.
Fjömbeit er góð og rekasælt. Frá Álftavík
sér vítt til hafs og suður með ströndum:
Fjallshnaus milli Loðmundarfjarðar og
Seyðisijarðar, Dalatanga og allt suður á
Barðshom ... Til Húsavíkur er um klukku-
tíma gangur um Álftavíkuregg vestan við
Álftavíkurtind, og liggur sniðgata þaðan
niður í Húsavík. Það er sæmileg leið, fær
hestum.“ Sjóleiðin er tæpir 3 km. Séra Ing-
var minnist annars staðar á útræðið, og við
má bæta eggjatöku og fuglaveiði. Ólafur
Olavíus hugar að búskaparskilyrðum.
Hannvar á ferðinni um eðaupp úr 1775. Þá
var víkin í eyði.
Utan við Stekkjarbarð þrýtur skjól í
norðanátt og þar illt í sjó er af þeirri átt
blæs, en skýlla til muna innar, jafnvel í
norðaustanátt. Þetta skjól fyrir norðansvelj-
andanum veldur því að í Álftavík er snjólétt
og vorgott. Einnig má þar heita gróðursælt
beitiland þótt slægjur skorti. Þegar Kristinn
36