Múlaþing: byggðasögurit Austurlands - 01.01.1997, Blaðsíða 31

Sterlingsstrandið
ætla að lofa henni að flakka hér með en þó
án þess að nafna sé getið, og án allrar
ábyrgðar, en sagan er svona: Það mun hafa
verið sama sumarið og Sterling strandaði að
sjómaður nokkur sunnlenskur bar sig illa
undan sígarettuleysi í lok morgunverðar á
bæ einum í Seyðisfirði en þaðan fóru menn,
ásamt mörgum öðrum, til björgunarstarfa úr
Sterling. Þegar lítill 4-5 ára snáði sem sat til
borðs með heimilisfólkinu heyrði þessi
vandræði sjómannsins yfír sígarettuleysinu,
segir hann: „Hann .... frændi ntinn á nógar
sígarettur uppi á lofti, farðu bara upp og
steldu þér sígarettum þar.”
„Það er Ijótt að segja stela, strákur”, segir
þá afi drengsins. En þá segir sá litli: ,,-Afí,
steldir þú ekki stóra speglinum úr Sterling?”
Afanum svelgdist á grjónagrautnum, þessu
átti hann ekki von á frá sonarsyninum litla,
sem bar nafn afa síns. Honum varð svarafátt
við þessum ósköpum. Allir viðstaddir litu á
drenginn, en enginn sagði neitt.
Þetta sýnir að það getur verið varasamt
að grínast með svo alvarleg mál og þjófnað
svo böm heyri til en svo mun hafa verið í
þessu tilfelli að eldri krakkar höfðu verið í
þjófaleik og litli snáðinn verið þar með í
leiknum, eða viðstaddur. En hvað um það,
þessi orð drengsins urðu mönnum minnis
stæð og stundum sögð af heymarvottum
sem ekki gátu gleymt þeim, og fleimm.
Svo mikið er víst að þótt eitthvert smá-
hnupl hafi átt sér stað um borð í Sterling þá
var haft mjög strangt eftirlit með allri
starfsemi við vömbjörgun þar um borð og
ferðum manna um skipið að enginn hefði
getað haft á brott með sér svo fyrirferðar-
mikinn hlut sem stór spegill er, nema með
vitorði fleiri manna. Það var engum stómm
spegli stolið, það er útilokað.
Eftir að búið var að selja innbú Sterlings
á uppboðum mátti sjá marga eigulega hluti í
húsum á Seyðisfírði. Og ekki er ósennilegt
Sigurður Jónsson, hreppstjóri, með kaskeitið góða.
Myndin erfrá greinarhöfundi.
að áðumefndur afi hafi þá keypt á uppboði
stóran spegil úr Sterling, a.m.k. bendir allt
til þess því annars hefði litli drengurinn
varla minnst á hann við þennan eftirminni-
lega morgunverð. Annars heyrði ég lítið
minnst á hnupl í sambandi við standgóssið,
hefði þó vafalítið verið hægt að ná sér í
spýtur úr timburhrúgunum sem voru vítt um
ijörumar, en lítið held ég að hafi verið gert
af því.
Nýlega sagði mér einn af þeim fáu
Seyðfírðingum sem enn em á lífí þegar þetta
er ritað (um 1985), Aðalbergur Sveinsson,
og var um fermingaraldur þegar Sterling
29