Múlaþing: byggðasögurit Austurlands - 01.01.1997, Blaðsíða 165

Múlaþing
fúllorðnir gestir safnsins voru 3117 en börn voru 1438 talsins.7 Það vakti einnig athygli að konur virðast
sækja safnið meira heim en karlmenn. Samtals komu 2496 konur á safnið á árinu en 2059 karlmenn.
Þessi munur er mikill og erfltt að skýra hann. Kannski eru konur samviskusamari við að skrifa í
gestabókina en það er alltaf talsvert margir sem gleyma að skrifa í hana að lokinni heimsókn.
Rétt er að geta þess að ritgerð Sigríðar Sigþórsdóttur, Gestakomur í Minjasafn Austurlands, er að
fmna í skjalasafni Minjasafns Austurlands en þar er hægt að glugga nánar í hana.
Utgáfustarfsemi
Árið 1996 gaf Minjasafnið út litla leiðsögubók, Safnvísi, sem ætluð er gestum safnsins. I henni eru
leiðbeiningar um hvernig best sé að skoða sýningarsalinn, auk greina um sérstaka bása sem þar eru.
Útgáfa bókarinnar var styrkt með auglýsingum fyrirtækja á Fljótsdalshéraði. Safnið lét einnig hanna
litabók með teikningum af gripum sem fundust í kumlinu í Skriðdal. Það var ungur listamaður, Katrín
Ósk Sigurbjörnsdóttir frá Þingmúla í Skriðdal, sem gerði teikningarnar og seldist litabókin mjög vel.
Safnið lét prenta 10 tegundir af póstkortum, eina gerð af gjafakorti, veggspjald og auglýsingapésa á
árinu
í október gaf safnið út lítið fréttabréf um starfsemi þess veturinn 1996-1997 sem borið var út á
Fljótsdalshéraði. Á árinu voru einnig birtar nokkrar greinar eftir forstöðumann safnsins. Þar er helst að
nefna fjórar greinar í Byggðasöguriti Austfirðinga, Múlaþingi, um merka gripi í eigu safnsins en
ársskýrsla Minjasafnsins fyrir árið 1995 birtist þar einnig og mun sá háttur hafður á áfram. Jafnframt
var ein grein birt í Glettingi, tímariti um austfirsk málefni, um starfsemi Minjasafnsins á árinu 1996.
Tímaritið Iceland Review birti einnig eina grein, No Common Grave, eftir forstöðumann í júníhefti
blaðsins um kumlið í Skriðdal og Eiðfaxi birti samskonar grein í apríl 1996.
Gjafir
Mikill fjöldi gjafa bárust Minjasafninu á árinu 1996 og aldrei áður hafa jafnmargar gjafir borist
safninu á einu ári. Skráðar gjafir frá þessu fyrsta opnunarári safnsins eru 885 talsins og er enn eftir að
skrá hluta þeirra. Flestar gjafimar bárust safninu á sumaropnunartíma þess. Líta má á það sem merki um
það hve brýnt var orðið að opna minjasafn eða byggðasafn á Fljótsdalshéraði. Svo virðist sem íbúar
svæðisins hafi beðið með gjafir sínar þar til opnun safnsins varð að veruleika.
Mörg nöfn eru á gjafalista ársins en þar er helst að nefna systkinin Huldu og Stefán Jónsbörn frá
Freyshólum á Völlum, Árna Sigfússon frá Giljum á Jökuldal, afkomendur Þorsteins Sigurðssonar
fyrrverandi læknis á Egilsstöðum, Ólöfu Sölvadóttur frá Unaósi i Hjaltastaðaþinghá og Sigrúnu
Jónsdóttur á Hafrafelli í Fellahreppi. Ámi Sigfússon mun þó hafa gefíð fleiri gripi til safnsins en nokkur
annar. Skráðir munir frá Giljum em nú 370 talsins og til stendur að setja upp sérstakan bás tileinkaðan
Árna og bræðrum hans frá Giljum á Jökuldal.
Nokkrir sérstæðir munir bámst safninu á árinu. Þar er helst að nefna sverð, eða svonefndan
sýslumannskorða, frá lokum 18. aldar. Sverðið fannst á þekktri gönguleið á Möðrudalsöræfum á fyrri
hluta síðustu aldar. Það hefur alla tíð verið í eigu sömu ættarinnar, þar til það var gefið á safnið. Þá var
það í vörslu Halldórs Sigurðssonar á Akureyri og afhenti hann safninu sverðið á opnunarhátíð þess á
hvítasunnu 1996. Blað sverðsins er úr járni, skreytt hlaupandi hjartarkálfum, en hjöltu þess eru mynduð
úr hjartarhöfðum úr látúni. Meðalkaflinn er úr hjartarhorni. Með sverðinu fylgdu slitrur af slíðri úr eik.
Sverðið hefur nú verið aldursgreint út frá skreytingum og lögun. Það er frá síðari hluta 18. aldar og voru
slík sverð oftast í eigu embættismanna. Til gamans má geta þess að Hans Wíum sýslumaður er sagður
163