Múlaþing: byggðasögurit Austurlands - 01.01.1997, Blaðsíða 67

Mannanöfn í stöðfirskum örnefnum
maður að nafni Jón. Enginn veit þó deili á
honum.
31. Þurugjögur
I ömefnaskrá fyrir Heyklif og Kamba
segir á bls. 3:
„Fyrir utan Spánskavog er Króarhóll. I
honum er Þumgjögur. Þar á Þura að hafa
stokkið yfír og farist. Svo er Hólagjögur.
Þar utan við er Kambur ógengur með tveim
götum, innan bátgengt en Sigurður Björg-
ólfsson reið klofvega eftir honum.“
Ekkert hef ég frekar getað fundið um
tilurð ömefnisins.
32. Ragnhildarjaðar
Ragnhildarjaðar er yst í Hvalnes-
skriðum, nánast á hreppamörkum Stöð-
varhrepps og Breiðdalshrepps, grasbali sem
nær upp undir kletta. Sést hann ennþá ofan
við þjóðveginn. Kona, Ragnhildur að nafni,
á leið frá Heyklifí eða Kömbum inn í
Breiðdal, er sögð hafa alið bam á þessum
stað (Solveig Sigurjónsdóttir).
Ekki er vitað við hvaða Ragnhildi er átt,
né hve gömul nafngiftin er.
Egilsfjara, Steinshjalli, Sveinsgjóta
Ekkert gat ég fundið um þessi ömefni,
annað en það sem stendur um þau í
ömefnaskránni fyrir Heyklif og Kamba.
Em þau öll staðsett á Kambanesi en ekki
merkt inn á uppdráttinn
Niðurlag
Fyrr á þessu ári barst í tal hjá föður
mínum, Birni Hafþór Guðmundssyni, og
Finni N. Karlssyni, ritstjóra Múlaþings,
ritgerð sem ég vann í Alþýðuskólanum á
Eiðum veturinn 1986, en hún fjallar um
mannanöfn í stöðfírskum örnefnum og
atburði tengda þeim, eða önnur atriði,
sem kunna að hafa orsakað nafngiftirnar.
Eg lít svo á að ástæðan fyrir því að
ritgerðin birtist hér, með lítils háttar
áorðnum breytingum, sé ekki vísindalegt
gildi hennar, heldur vegna þess að hér sé
um nokkuð óvenjulegt efni að ræða, sem
einhverjum kann að þykja akkur í.
Eg geri mér ljóst að ennþá er mörgum
spurningum ósvarað um tilurð örnefna
þeirra, er ég hef fjallað um hér að
framan. Eg vil þó leyfa mér að vona að
með ritgerð þessari hafi mér tekist að
leggja mitt af mörkum við að bjarga
verðmætum handa komandi kynslóðum,
en það markmið setti ég mér í upphafi.
Ef greinin gæti orðið til þess að fá fólk til
að huga að viðhaldi gamalla heimilda og
munnmæla, og skrá niður á blað, er
tilgangi mínum náð. Ég vil vona að við
lestur hennar vakni frekari skýringar á
einhverjum þeim atriðum sem þar eru
nefnd og hún megi aðeins verða byrjunin
á því að bjarga enn frekari heimildum er
snerta sögu Stöðvarfjarðar, en þær eru
því miður vægast sagt af mjög skornum
skammti.
Víst er að eftir að hafa tekist á við
verkefnið hefur skilningur minn á
byggðarlaginu aukist og ég hef tengst því
enn sterkari böndum eftir að hafa kynnst
þessum þætti sögu þess. Einnig hefur
áhugi minn á fornum fræðum aukist.
Að lokum vil ég þakka öllum þeim
sem gerðu mér kleift að skrifa þessa
ritgerð, en sérstakar þakkir fær þó faðir
minn, Björn Hafþór Guðmundsson. Án
aðstoðar hans hefði verk þetta aldrei litið
dagsins ljós.
65
L