Múlaþing: byggðasögurit Austurlands - 01.01.1997, Qupperneq 143

Síðasti förumaðurinn
brosandi, kvikur í hreyfingum. Svo kvaddi
hann og fór.
Bjami hafði áhyggjur af sínum hinsta
legstað. Reyndi hann oft að færa í tal við
Hannes Sigurðsson í Hrafnsgerði hvort
hann mætti láta jarða sig þar: „En Hannes
er nú svo mikill andskotans þverhaus að
hann ansar mér aldrei neinu“, og bað um að
fá að hvíla í grafreitnum á Krossi ef hann
fengi ekki að vera í Hrafnsgerði. Helgi
Gíslason kannaði málið að Bjama látnum
og svaraði þá Hannes: „Það er nú alltof
mikið að fara að amast við honum
dauðum.“
Bjarni Arnason lauk lífshlaupi sínu
óbugaður. Skapið var mikið og veitti
honum styrk til að vera hann sjálfur, hvað
sem aðrir sögðu. Tvisvar sá ég Bjarna
þurrka sér um augu. Það var þegar hann
minntist gömlu hjónanna sem voru
honumsvo góð þegar hann var lítill. Hitt
skiptið var þegar hann var að taka sig til
fyrir Seyðisijarðarferðina. Grunaði hann
þá að frelsi hans væri lokið og hann myndi
ekki koma lifandi aftur. Bjami vissi að
aldrei var amast við honum á Krossi og var
alltaf ánægður með það sem fyrir hann var
gert. Ég minnist hans með þakklæti fyrir
ógleymanleg kynni.
Bjarni Árnason- stutt æviágrip.
Bjami Amason var fæddur á Seyðisfirði 4. október 1885. Foreldrar hans voru Árni Ólafsson og
Júlíana Rasmusdóttir. Árni var fæddur á Karlsstöðum á Berufjarðarströnd 31. október 1859, sonur
Ólafs Árnasonar og Halldóm Sigurðardóttur sem bjuggu á Karlsstöðum. Þegar ég fer að fylgja ferli
Árna þá er það 1881 þegar hann kemur vinnumaður frá Berunesi (á Bemfjarðarströnd? Ekki tekið fram
hvort Berunesið er) að Hellisfirði. Þar er hann vinnumaður eitt ár, en 1882 fer hann til Seyðisfjarðar og
er svo að sjá sem þau Júlíana Rasmusdóttir fylgist að þangað. Júlíana var fædd í Skuggahlíð í Norðfirði
26. júlí 1861. Faðir hennar var Rasmus Petersen beykir á Eskifírði. Hann er skráður hjá verslun Ömm
og Wulfs, Eskifirði, í manntali 1860, 24 ára frá Sjálandi. Rasmus fer samkvæmt prestþjónustubók
Hólma til Kaupmannahafnar 1862. Móðir hennar hét Ingibjörg Einarsdóttir, ættuð frá Barðsnesgerði í
Norðfirði og má lesa um ætt hennar og skyldmenni í Álftvíkingaþætti Benedikts Sigurðssonar í 13. hefti
Múlaþings. Ingibjörg var vinnukona víða í Norðfirði, Eskifirði og Reyðarfirði. 1860 er hún hjá Örum
og Wulfs á Eskifírði. Hún giftist ekki og átti, eftir því sem ég kemst næst, Júlíönu eina bama. Júlíana
var á sveit í Hellisfjarðarseli þegar hún fermdist. Hún fær góðan vitnisburð og hefur verið uppfrædd af
húsmóður sinni Guðfmnu Bjarnadóttur. Júlíana á enn heima í Hellisfjarðarseli þegar fundum hennar og
Árna ber saman og þaðan fer hún með honum til Seyðisfjarðar. Ekki finn ég giftingardag þeirra enda
brann prestþjónustubók Dvergasteins frá þessum tíma. Á Seyðisfirði eiga þau tvö böm, Bjama og
Rasmus Ólaf sem fæddist 20. nóvember 1886 og dó 11. desember sama ár. Árið eftir, 1887, em þau
burtvikin úr Dvergasteinskirkjusókn og sagt að þau séu flutt í Hálssókn. Ekki fínnast þau skráð sem
innkomin í Hálssókn. Svo er að sjá sem sambúð þeirra ljúki þegar þau fara frá Seyðisfírði. Þegar ég
finn þau næst í húsvitjunarbók, þá eru þau skilin og sitt í hvoru lagi. Árni er kominn sem vinnumaður
að Núpi á Bemfjarðarströnd, 1888, og hefur Bjama hjá sér.
141