Múlaþing: byggðasögurit Austurlands - 01.01.1997, Side 89

Foxleiðangurinn
ÓÐINN
Petla er siðasta myndin, sem tekin var af sfera Arnlfóli ólafssyni, frá aldatnólunum,
tekin á Vopnafirði, er hann var til lœkninga hjá Jóni lœkni Jónssyni frá Hjarðarholli,
sem siðar varð tengdasonnr hans. Á mgndinni sitja þau hjónin sjera Arnljólur og frú
llólmfriðar, en litla stálkan á milli peirra er sgslardóltir lœknisins, Guðlang Björgölfs-
dóltir. Á bak við pau hjónin síanda, talin frá oinstri hlið: Páll bróðir lœknisins, P.ann-
veig Nikulásdóttir, uppeldissystir tœknisins, siðari kona Björns Pálssonar, gnltsmiðs á
Vakursstöðum, Jón lœknir, Margrjet syslir hans og maður hennar Bjðrn P. Stefánsson,
siðar verslunarsljóri á Djápavogi og Vopnafirði, níí búsettnr i Reykjaoik.
unum 1857—8 var alt undirbúið, Tvö skip, þau
Agamemnon og Nicaragua, voru fermd með
sima þræðinum og lögðu sitt frá hvorri strönd
Atlantshafsins, mæltust á miðri leið og speniu
þessa megingjörð milli slranda; en í þetta sinri
mistóksl fyrirtækið hrapariega og 400,000 punda
Sterlings verðmæli var þar með sökt á hafs-
botninn á þennan hált.
Ofursti Shaflner, sem ekki hafði gleymí
Norður-Atlanlshafslínunni, beið nú ekki boð-
anna, heldur leigði sjer kaupfar, barkskipið
»Wyman«, og bjú það út í rannsóknarferð
norður til Labrador, Grænlands og Islands, til
að rannsaka hafdýpi og lendingaslaði, strauma,
ísafar og fleira. Skipshöfnin var 11 manns en
farþegar 5; Ofursli Shaffuer, kona hans og son-
ur og 2 aðsioðarmenn.
Það má óliætt fnllyrða, að þetta varfullkomin
glæfraför, því úibúnaður allur var ónógur, ef
illa hefði viljað iil með is og storma, en Shaffner
var hinn ótrauðasti,
og hepnin var með
honum. Hann sigldi
frá Boslon 29. ágúst
1859 og eftir hálfan
mánuð var hann kom-
inn norður á Labra-
dor. Hamiltonfjörð-
inn valdi hann sem
iendingarsiað. Þar
bjuggu þá Indíánar
og Eskimóar, sem all-
ir vorn þó kristnað-
ir af Hernhúlunnm.
Eflir að hafa gert
þær rannsóknir þar,
erhonum þurfa þókti,
sigldi hann þaðan
yfir undir Grænland
og var svo heppinn
að hitta á óvanaiega
gott isár. Fáeinirstór-
ir borgarisjakar voru
þar á sveimi en ann-
ars enginn ís. Ókunn-
ngir og iila úlbúnir
með sjókort sigldu
þeir upp undir landið,
móts við Friðriks-
von, en þorðu ekki
inn, hjeldu svo suður með landi, nns þeir hittu
skrælingja einn á nökkva sínum og visaði hann
þeim inn í Kaksimiul þar sem lóðsinn, herra
Moizfeld, bjó. Lögðn þeir Wyman á Kaksimiut-
vikina, en fóru á báti til Julianiuvonar. Gafst
Shaffner ofursta gott tækifæri til að rannsaka
fjarðadjúp og lendingarstaði á þeirri leið. —
Löjlenant Hoyer, sem var aðstoðarmaðnr
Nýlendusljóra, fór með hann inn á jökulinn.
l’areð tíð var hin hagstæðasta gekk þetta alt að
óskum. Svo vel leitst Shaífner á jökulinn, að
lrann ráðgerði, að leggja landsima frá Julianiu-
von þvert austur yfir Grænlandsjökul, ef góður
lendingarstaður fengist á austurströndinni.
I’ann 10. október sigidu þeir frá Julianiuvon
suður fyrir Hvarf og norður með Grænlandi að
auslan, norðnr I Lindenowsflóa, án þess að verða
varir við ís, en stormar og mótbyr hindruðu þá
frá að rannsaka lendingarstaði á austurströndinni.
Var þá snúið á leið til Isiands og hafdýpi
V_______________________________/
87