Skagfirðingabók - 01.01.2011, Blaðsíða 10

10
SKAGFIRÐINGABÓK
af fjölskyldu sinni og ættmennum.
Henni er svo lýst í Skagfirskum ævi-
skrám að hún hefði óvenju glaða og
létta lund, væri mjög vinnusöm og
féll henni aldrei verk úr hendi. Stef-
anía var í hærra lagi á vöxt, grannvax-
in og bein í baki, föl yfirlitum en
mest a fríðleikskona.
Andrés víkur fagurlega að móður
sinni, án þess að nafngreina hana, í
ára mótahugleiðingu 1977. Hann grein -
ir frá fyrstu æviárum hennar með
föður sínum sem „lét eitt yfir bæði
ganga meðan hann lifði. Dóttur sína
skildi hann aldrei við sig … Bernsku-
árin fékk hún að njóta ástar hans og
að hlynningar, öryggis og fræðslu sem
hverju barni er nauðsynlegt. Þessi
kona náði háum aldri, en þótt hennar
biðu í lífinu mörg harðræði, lifði ást
hennar til föður síns alltaf fölskvalaus.
Hann gaf henni það veganesti sem
ent ist til æviloka, og þótt hann dæi
ungur og umkomulítill var honum
ekki gleymt.“ Enn segir Andrés um
móður sína:
Hún öðlaðist þrátt fyrir óblíðar að-
stæður langt og gifturíkt líf, átti
marga afkomendur og ennþá fleiri
skjólstæðinga. Líf hennar var óbrotið
og siðareglur fáar, raunar aðeins ein:
Verið góð við þá sem hafa lítinn mátt.
Það er stór synd að neyta aflsmunar.
Hvar þú hittir fátækan á förnum vegi,
gjör honum gott, en græt hann eigi,
Guð mun launa á efsta degi.
Samkvæmt þessari reglu lifði hún og
kenndi öðrum. Hún vann hörðum
höndum langa ævi, fátæk að veraldar-
auði en samt svo rík að hún var sífellt
veitandi. Aldrei komst hún í hrepps-
nefnd hvað þá meir en hún lifði það
að verða áhrifamikil kona og í reynd
komst hún til mikilla valda. Afkom-
endur, ættingjar og fjölmargir vanda-
lausir dáðu hana, sóttu ráð til hennar
og fóru í öllu að óskum hennar. Samt
var hún aldrei í neinum stjórnmála-
flokki. Hún var hamingjusöm og
fullsátt við guð og menn.
(Töluð orð, 127–128)
Þegar búskap Björns og Stefaníu í
Brekku lauk 1909, höfðu þeim fæðst
dæturnar sex. Síðan bjuggu þau á
Reykjarhóli hjá Víðimýri í sex ár,
1909–1915 og því næst í Krossanesi í
Vallhólmi 1915–1919, þar sem Andr-
és var í heiminn borinn. En árið 1919
lauk búskap þeirra hjóna. Björn hafði
lengi verið þjáður af brjóstveiki
(astm a) og þoldi illa umgengni við
Stefanía Ólafsdóttir.