Skagfirðingabók - 01.01.2011, Qupperneq 151

ÆSKUMINNINGAR FRÁ SAUÐÁRKRÓKI
kynnst vel skólastjóra grunnskólans,
Birni Daníelssyni, sem hvetur hann
eindregið að koma að skólanum og
kenna þar. Björn verður við þessum
tilmælum og hefur kennslu við skól­
ann. Síðar fer hann í Kennaraskólann
og útskrifast þaðan og var þá fast­
ráðinn. Síðar er hann ráðinn skólastjóri
Barnaskólans. Þegar grunn skólarnir á
Sauðárkróki eru sam einaðir er hann
ráðinn skólastjóri við Grunnskólann á
Hofsósi. Björn er vel gefinn maður og
hrókur alls fagnaðar. Hefur hann
ávallt gamansögur á takteinum. Birna
og Björn eiga heima á Sauðárkróki,
mikið sómafólk.
Yngstur er Gunnar Þórir. Það er
prýðispiltur. Hann var oft að sniglast í
kringum mig niðri í bakaríi. Síðar
lærði hann að baka hjá pabba sínum,
en einhvern veginn áttu þeir ekki skap
saman og þegar Guðjón seldi bakaríið
gafst Gunnari ekki kostur á að kaupa
það. Þetta var mikið leiðindamál.
Hann kvæntist stúlku sem ættuð var
af Seltjarnarnesinu og heitir Sólrún
Steindórsdóttir. Faðir hennar var verk­
stjóri í frystihúsinu á Sauðárkróki. Þau
eiga fjögur börn og eiga nú heima í
Reykjavík. Hún er læknaritari en
hann er húsvörður í ráðhúsi Reykja­
víkur.
Í Erlendarhúsi
Í Erlendarhúsi, sem er rétt ofan við
Villa Nova, áttu Egill Jónsson vega­
vinnuverkstjóri og kona hans Þórdís
Gunnarsdóttir heima. Einnig var þar
til húsa Björn Skúlason veghefilsstjóri.
Egill og Dísa áttu fimm börn. Hulda
var þeirra elst. Hún var talsvert eldri
en við svo að við kynntumst henni
ekki. Hún fór snemma suður og giftist
þar. Næstur var Gunnar. Hann var
fremur lágur vexti, rauðbirkinn og
rauðhærður. Hann var afbragðsdreng­
ur. Hann fór snemma að reykja og
drekka og var á tímabili í vandræðum
með drykkjuna. Næstur honum kom
svo Jón, síðar vegaverkstjóri. Hann
var skemmtilegur strákur og gekk í
augun á kvenfólkinu. Við vorum jafn­
gamlir og því skólabræður. Næstur
var Björn eða Gói eins og hann var
kallaður. Yngstur var Elli (Erlendur).
Hann var þrem eða fjórum árum yngri
en við. Það gerðist einu sinni á íþrótta­
æfingu úti á Eyri, er Óskar bróðir var
að æfa spjótkast, að Elli lá uppi í
brekk unni. Vill ekki betur til en svo
að spjótið geigaði og lenti í handarkrik­
anum á Ella. Það kom talsvert sár og
var farið með hann á spítala. Þarna
mátti ekki miklu muna að verr færi.
Egill, Dísa og fjölskylda fluttust aust­
u r á Reyðarfjörð þar sem Egill var
sett ur yfir alla vegagerð á Aust­
fjörðum.
Í Nikódemusarhúsi
Í Nikódemusarhúsi áttu Jón Nikó­
demus son og kona hans Anna Friðriks­
dóttir heima. Jón Nikódemusson,
vélvirkja meistar i og hitaveitustjóri,
stund aði nám í vélsmíði bæði á Siglu­
firði og Akureyri. Hann fékk sveins­
bréf í vélvirkjun 1937 en ekki meist­
ara réttindi í þeirri grein fyrr en ári
síðar. Þá hlaut hann og meistara­
réttindi í pípulögnum. Hann flutti
aftur heim til Sauðárkróks með konu
sína Önnu Friðriksdóttur, en hún var
ættuð úr Eyjafirði. Fyrst í stað vann
hann við bílaviðgerðir og bátavéla­. Þá
151