Skagfirðingabók - 01.01.2011, Blaðsíða 17

17
ANDRÉS BJÖRNSSON ÚTVARPSSTJÓRI
félagar í heimavistinni, sem þá var
enn í gamla skólanum, raunar við
þriðja mann í herbergi sem nú myndi
líklega vera talið þröngt fyrir tvo. …
Þennan vetur mátti heita að við
Andr és værum samvistum allan sólar-
hringinn. Við sóttum sömu kennslu-
stundir, snæddum saman í mötuneyti
heimavistarinnar, lásum ýmist saman
eða hvor í sínu lagi í sama herbergi
þar sem við áttum líka náttstað, hvor
á sínum rúmbálki, og við skemmtum
okkur saman.
Svo náin samskipti æskumanna verða
oft til að hnýta órjúfandi vináttubönd.
Jón Þórarinsson segir ennfremur um
þennan skólafélaga sinn:
Andrés var mjög vinsæll meðal skóla-
systkina sinna og annarra sem þekktu
hann best, hæglátur hversdagslega og
hafði sig ekki mjög í frammi, en var
skemmtilegur í umgengni, kom
stund um á óvart með skrýtnar hug-
myndir og uppátæki, og bar hlýjan
persónuleika þótt hlédrægur væri að
jafnaði. Enginn kunni betur að gleðj-
ast á góðri stund. (Mbl. 8. janúar
1999)
Sjálfur sagði Andrés frá skólaárunum í
Helgarpóstsviðtalinu og bregður upp
mynd af því hvernig nemendur
skemmt u sér: „Ég man til dæmis eftir
því að við útveguðum okkur kassabíl
og ókum út um allan Eyjafjörð og
Þingeyjarsýslu með söng og gleðskap.
Það voru ekki gerðar kröfur um góð
sæti og mikið nesti. Aðalatriðið var að
vera ungur og vera saman. Það gaf
nægilega lífsfyllingu.“ – Andrés víkur
aftur að söngnum og segir að MA-
kvartettinn hafi orðið til í herberginu
hans. „Hælisbræður voru með mér á
herbergi og Jakob Hafstein og Jón frá
Ljárskógum voru ekki langt undan.
Þeir sungu oft saman fram eftir nótt-
um. Ég man vel eftir því þegar þeir
sungu á fyrstu samkomunni. Hún var
haldin til að safna fé í skíðaskála, sem
tókst með mikilli vinnu nemenda, en
Steinþór Sigurðsson [þá kennari við
skólann] sem seinna fórst í Heklugos-
inu 1947 var potturinn og pannan í
öllu saman.“ (Helgarpósturinn 9. jan úar
1981)
Skólanámið sóttist Andrési vel og
lauk hann gagnfræðaprófi vorið 1934
með fyrstu einkunn. Var nú stefnan
tekin á stúdentspróf. Áhugamál hans
lágu á sviði tungumála og húmanískra
greina og lá því í augum uppi að hann
færi í máladeild, sem raunar var eina
deildin í Menntaskólanum til 1935 er
stærðfræðideild var stofnuð. Fyrstur
manna hafði þó Snorri Hallgrímsson,
síðar prófessor í læknisfræði, lokið
stúdentsprófi stærðfræðideildar utan-
skóla á Akureyri 1932.
Sem fyrr sagði kenndi Sigurður
skólameistari íslensku og hefur það
nám vafalaust nýst Andrési vel eins og
öðrum nemendum Sigurðar. Helstu
tungumálakennarar voru Vernharður
Þorsteinsson sem kenndi dönsku,
Kristinn Guðmundsson kenndi þýsku
og Sigurður L. Pálsson ensku. Sá
síðastnefndi var þá fyrir skömmu byrj-
aður kennslu og rómaður enskukenn-
ari. Ég hygg þó að Andrés hafi metið
mest kennara sinna Þórarin Björnsson
sem kom til starfa í skólanum á fyrri
námsárum hans. Þórarinn kenndi
latínu og frönsku og varð seinna eftir-
maður Sigurðar Guðmundssonar sem
skólameistari. Um hann ritaði Andrés
eftirmæli og sagði þar: