Skagfirðingabók - 01.01.2011, Blaðsíða 154

SKAGFIRÐINGABÓK
suður í Krók í verslun sem hann
nefnd i Bláfell, en það stóð stutt. Fjöl­
skyldan fluttist þá til Reykjavíkur.
Þau hjón áttu tvo syni, Björn og Gísla.
Björn var nokkrum árum eldri en
Gísli. Hann var hraustur strákur, fór
snemma til sjós og varð ungur mjög
drykkfelldur. Hann var mjög ósáttur
við lífið. Hann fluttist fremur ungur
til Reykjavíkur, bjó þar með konu og
átti tvö börn. Bjössi var ágætisdrengur
en sjálfum sér verstur. Hann lést á
miðjum aldri.
Gísli var mjög bráðþroska ungling­
ur. Hann var efnilegur íþóttamaður og
hafði geysimikið keppnisskap. Við æfð­
um mikið saman í frjálsum íþrótt um.
Hann varð stúdent frá Laugar vatn i, fór
síðan í háskólanám til Bretlands og
brautskráðist þaðan sem hagfræðing­
ur. Hann var um tíma hagsýslustjóri
ríkisins, en starfaði síðast hjá Alþjóða­
gjaldeyrissjóðnum í Wash ing ton og
andaðist þar í borg úr hjarta sjúkdómi
rúmlega fimmtugur. Gísli hefði getað
náð langt á íþróttasvið inu hefði hann
stundað það lengur.
Gegnheill vinur
Þá ætla ég að minnast vinar míns,
Kára Jónssonar. Hann var sonur Jóns
Björnssonar, verslunarstjóra Kaup fé­
lags Skagfirðinga í Gránu, og konu
hans Unnar Magnúsdóttur. Kári var
jafnaldri minn, vel gefinn og mjög vel
máli farinn. Hann var ágætlega til for­
ystu fallinn. Hann vann nokkur ár í
verslun Haraldar Júlíussonar, fór síðar
að vinna hjá afgreiðslu Pósts og síma.
Hann var góður leikari og eru mörg
hlutverk, sem hann lék, eftirminnileg.
Þá setti hann upp mörg leikrit hjá
Leikfélagi Sauðárkróks. Hann var
fróð leiksfús og safnaði að sér ýmsum
fróðleik sem hann miðlaði til Sögu­
félags Skagfirðinga. Hann var einlæg­
ur sjálfstæðismaður og sat um tíma í
bæjarstjórn Sauðárkróks. Hann veikt­
ist um fimmtugt, fékk heilablóðfall
sem leiddi hann til dauða á nokkr um
árum. Það var mikil eftirsjá að Kára.
Ég hef nú lokið við að minnast
flestr a þeirra krakka í Ytri­Króknum
sem við lékum okkur mest við. Það er
gaman að rifja upp þennan tíma sem
er svo gerólíkur þeim sem við þekkj­
um núna, en örugglega hefur ekkert
verið leiðinlegra að alast upp þá en nú;
að minnsta kosti þurfti þá að hafa
meir a fyrir hlutunum.
Íþróttafélagið Drangey, ÍD
Það mun hafa verið vorið 1946 að við
nokkrir strákar vorum að æfa frjálsar
Haukur Stefánsson málari og Kári
Jónsson, en þeir voru góðvinir og létust
báðir langt um aldur fram.
Ljósm.: Hörður Pálsson.
154