Skagfirðingabók - 01.01.2011, Blaðsíða 88
SKAGFIRÐINGABÓK
dragast lengi að vitja ljósmóðurinnar,
Pálínu Björnsdóttur á SyðriBrekkum
í Blönduhlíð. Hennar umdæmi var þá
Viðvíkursveit, ysti hluti Akrahrepps
og Hegranes. Eylendið var sem fjörður
yfir að líta og einungis hæstu rindar
stóðu upp úr flóðinu. Með öllu var
ófært á hesti yfir í Blönduhlíð þessa
daga og því varð að finna önnur úr
ræði. Var gripið til þess ráðs að fara á
pramma úr hlaðvarpanum í Eyhildar
holti og róa á honum þvert yfir Ey
lendið. Tókst það giftusamlega og var
tekið land í túnfætinum á Syðri
Brekk um. Síðan var haldið sömu leið
til baka með Pálínu ljósmóður.
Þetta einstæða ferðalag var nokkuð
umtalað og hefur trúlega tekið alllang
an tíma. Var talið mikið lán að vind
hreyfði sáralítið meðan á því stóð.
Barnið fæddist svo í Eyhildarholti 26.
júní 1925. Það var Gísli Gíslason
brúarsmiður og bóndi á Miðgrund í
Blönduhlíð.
En ég man eftir flóðinu 18. júní árið
1949, svokölluðu Löngumýrarflóði.
Þá þurfti að vísu ekki að líta eftir fé,
það var fjárlaust hér eftir niður
skurðinn haustið áður.
26. maí árið 1956 varð mikið flóð,
enda mikill hiti þann dag. Ég hef
skrif að í dagbók það kvöld, að ég muni
varla eftir örari vexti í kvíslunum en
síðari hluta dagsins. Við fórum á skrið
kl. sex morguninn eftir, við Bjarni
fórum á pramma fram Borgareyju, en
Kolbeinn fékk bíl með sig út Nes og
fram Blönduhlíð að Grundarstokks
brú, hafði pramma með sér og reri út í
Grundarnes, og þar mættumst við.
Fundum við átta lömb sem farist
höfðu í flóðinu.
Auðvitað bar það við, að við urðum
að vaða yfir Austurkvíslina, prammi
ekki við hendina eða annað gerðist,
sem ekki varð séð fyrir. 17. mars árið
1959 vorum við Kolbeinn við gegn
ingar yfir á fjár húsum. Vorum einnig
að snúast í ýmsu öðru. Hláka var og
kvíslin orðin mjög veik og vökótt. Við
drógum því pramma með okkur aust
urfyrir um morguninn. Nokkrar
hvess ingsrokur gerði um tíma meðan
við vorum austurfrá. Er störfum var
lokið, gengum við ofan að Vaðskarði,
en þar tókum við land um morgun
inn, og þar átti pramminn að vera.
Komnir þangað sáu m við að kvíslin
var að ryðja sig en eng inn prammi
sást. Von bráðar sáum við prammann
nokkra tugi metra frá okkur. Þangað
röltum við og sáum óðar að pramminn
hafði fokið, og var töluvert brotinn.
Útilokað að fara á honum heim og
vafa samt að viðgerð yrði möguleg. Við
urðum því að vaða yfir kvíslina og
heim á bakka. Ekki var það sérlega
varasamt, því þó kvísl in væri að ryðja
sig var íshrönglið ekki þykkt og kvísl
in ekki mjög djúp.
Að sjálfsögðu kom það fyrir, að
Aust urkvíslin varð algerlega ófær yfir
ferðar, þó það gerðist ekki mjög oft né
heldur að það ástand yrði langvinnt.
Það var einkum á haustin eða fyrripart
vetrar ef gerði hvassa norðanátt með
mikilli snjó komu en frekar vægu
frosti. Þá gat kvísl in gjörsamlega
fyllst af krapi og orðið erfið yfirferðar
eða ófær með öllu einhver dægur, ef
frost herti ekki að ráði.
22. nóvember árið 1961 gekk í
norð anátt er leið á kvöldið og fór að
snjó a. Við Kolbeinn komum framan
frá Héð ins minni, vorum á söngæfingu
hjá Karl akórnum Feyki. Þegar heim
88