Skagfirðingabók - 01.01.2011, Blaðsíða 19

19
ANDRÉS BJÖRNSSON ÚTVARPSSTJÓRI
ið honum nær en stirðleg og hlaðin
framsetning Sigurðar.
Menntaskólinn á Akureyri var virðu-
leg stofnun á skólaárum Andrésar og
hart gengið eftir að nemendur stund-
uðu námið vel. Nemendur voru á
þeirr i tíð úrvalssveit sem átti kost á
námi sem alls ekki allir gátu stundað,
jafnvel þótt áhugi og hæfileikar hefðu
leyft. Í skólanum var strangur agi,
einkum á þeim sem bjuggu í heima-
vist. Nemendur áttu að vera komnir
inn á herbergi sín klukkan tíu á kvöld-
in, tólf á laugardagskvöldum. „Undan-
þágur frá þessu voru mjög sjaldan
gefn ar og við gengum yfirleitt snemm a
til náða, enda vorum við brattir á
morgn ana!“, segir Andrés í Helgar-
póstsviðtalinu.
Stúdentsprófi lauk Andrés í júní-
mánuði 1937 með fyrstu einkunn. Þá
brautskráðust þrjátíu og þrír stúd-
entar frá Menntaskólanum á Akureyri.
Í þeim hópi voru þrjár stúlkur: Áslaug
Árnadóttir, kunn af leikritaþýðingum
sínum fyrir Ríkisútvarpið í dagskrár-
stjóratíð Andrésar þar, Ásthildur
Björns dóttir, sem varð kona Steins
Steinars skálds og Þórunn Sigurðar-
dóttir Guðmundssonar skólameistara
og frú Halldóru. Af stúdentsbræðrum
Andrésar auk Jóns Þórarinssonar sem
fyrr var nefndur skulu þessir taldir:
Árni Kristjánsson íslenskukennari við
Menntaskólann á Akureyri, Birgir
Finnsson alþingisforseti, Kristján
Jóns son lögfræðingur og bókaút gef-
andi á Akureyri, Magni Guðmunds-
son hagfræðingur, Sigurður Sigurðson
listmálari og Þorbjörn Sig ur geirsson
eðlisfræðingur. Við suma samstúdenta
sína átti Andrés síðar í sérstökum sam-
skiptum. Jón varð samstarfsmaður
hans við Ríkisútvarpið um langt skeið
og átti eftir að semja tvö sönglög við
ljóð Andrésar. Með Árna starfaði hann
árum saman hvert vor sem prófdómari
við M.A. Hann vann fyrir Kvöld-
vökuútgáfuna, forlag Kristjáns, við
bækur um Davíð skáld Stefánsson og
séra Bjarna Jónsson. Á efri árum þeirra
skólabræðra málaði Sigurður mynd af
Andrési fyrir Ríkisútvarpið sem hangir
uppi í húsakynnum þess.
IV
Að stúdentsprófi loknu lá leið Andrés-
ar Björnssonar til Reykjavíkur þar sem
hann hóf nám í íslenskum fræðum við
heimspekideild Háskóla Íslands.
Áhug i hans beindi honum á þessa
braut, í hliðstætt nám og Andrés
bróðir hans hafði stundað við Hafnar-
háskóla þrjátíu árum fyrr. Hann lét
svo ummælt að hann hefði þóst vita að
í þessari deild ætti hann vinum að
mæta. Og vissulega var það svo. Tveir
af kennurunum í íslenskum fræðum,
Árni Pálsson og Sigurður Nordal,
höfðu verið vinir Andrésar eldra. Þeir
fögnuðu hinum nýja Andrési og voru
frá upphafi staðráðnir í að reynast hon-
um vel. „Nú er Drési kominn aftur,“
sögðu þeir hvor við annan. „Eigum við
að gera mann úr Drésa?“
Sigurður Nordal var aðalkennari
Andrésar, því hann valdi að sérsviði
íslenska bókmenntasögu. Um Nordal
og ævistarf hans ritaði Andrés nokkrar
greinar og flutti útvarpserindi. Við
fráfall Sigurðar 1974 minntist hann
fyrstu kynna þeirra á þessa leið:
Haustkvöld árið 1937 knúði ung-
lings piltur dyra á Baldursgötu 33.