Skagfirðingabók - 01.01.2011, Blaðsíða 187
HÓLAÝTAN
henni en vaknaði áður en vöndullinn
fór að þrýsta mikið að honum.
Þeir Haukur og Kjartan unnu á
Fjalli í Kolbeinsdal og fóru þaðan að
Skriðulandi og unnu hjá þeim gamla
sagnaþul, Kolbeini Kristinssyni. Flóð
var í Kolku enda hitinn þá um 26 °C.
Á leið yfir ána flutu brúsar og annað
dót, sem var á herfinu, upp af því og
niður ána. Með snarræði var þeim
bjargað.
Vaktafyrirkomulag var ekki í föst
um skorðum. Unnið var allan sólar
hringinn meðan bjart var en eftir að
dimma tók til miðnættis og byrjað
klukkan sex. Sá sem var betur fyrir
kallaður tók vaktina. Haukur vann
ekki nema þetta eina sumar á Hóla
ýtunni, en hvarf þá til sinna heim
kynn a, vann þar á ýtum og stofnaði
síðan nýbýlið Röðul árið 1952 og hef
ur búið þar síðan. [16]
Sumarið 1949
Sigurþór Hjörleifsson á Kimbastöðum
var starfsmaður skólabúsins á Hólum
sumarið 1949. Þá vann hann m.a. með
ýtunni að eftirtöldum verkefnum. Það
fyrsta var að fylla að Víðinesárbrúnni,
sem þeir félagar Haukur og Kjartan
enduðu á í desember árið áður. Þá
mun hafa lent klaki og snjór inn í fyll
inguna, sem olli því að hún seig þegar
hlánaði, þannig að um metri var frá
vegi upp á brúargólfið.
Um sumarið vann hann í vegagerð
úti í Flókadal, ýtti upp vegi á milli
SyðstaMós og Sjöundastaða, tæpum
kílómetra að lengd. Þá var jarðvinnsla
á bæjunum Berglandi, Sléttu og
Minn a Grindli og eilítið unnið í
Sléttu veginum. Á Berglandi og
Grindli var herfað áður brotið land en
á Sléttu unninn mói, sem tönninni var
beitt á og síðan herfað.
Heima á Hólum var lagað til í
kringum minnismerki Jóns Arasonar
(turninn), sem þá var í byggingu, og
endurbættir varnargarðar við Hjalta
dalsána. Sigurþór man sérstaklega
efti r því að Kristján Karlsson skóla
stjóri gekk mikið um eyrarnar á meðan
hann var í verki þessu og hélt hann að
Kristján hefði týnt einhverju. En
þegar hann spurði hvort svo væri,
sagðist hann vera að leita að útfelling
um, sem gætu bent til að heitt vatn
væri skammt undan. [28]
Árin 1950–1954
Vélin mun ekki hafa verið í umferðar
vinnu árin 1950–1954, en unnið með
henni á Hólum. Á þessum árum var
hún m.a. notuð við að bægja Hjalta
dalsánni frá Hólatúni, sem stundum
þurfti að gera árlega, svo og við jarð
vinnslu. [21] Sumarið 1951 var
grafinn aðveituskurður úr Víðinesánni
og gert uppistöðulón á Kollugerði
fyrir rafstöð sem tekin var í notkun
það ár. Árni Sigurbjörnsson frá Gróf
argili vann það verk með Hóla ýtunni.
Stöðvarhús var byggt undir brekkunn i,
neðan vegar, og vatn úr lóninu leitt
þangað í röri. Fallhæð var um 14 metr
ar og orka stöðvarinnar 50 kW. [14]
Gísli Sigurbergsson bóndi á Svína
felli í Hornafirði varð búfræðingur frá
Hólum vorið 1953. Hann rifjar upp
minningar sínar frá vinnu með Hóla
ýtunni í bréfi til greinarhöfundar, og
kemur þar m.a. eftirfarandi fram:
Sigurjón bróðir Gísla vann við
skólabúið sumarið 1952 en hætti
187