Skagfirðingabók - 01.01.2011, Qupperneq 187

HÓLAÝTAN
henni en vaknaði áður en vöndullinn
fór að þrýsta mikið að honum.
Þeir Haukur og Kjartan unnu á
Fjalli í Kolbeinsdal og fóru þaðan að
Skriðulandi og unnu hjá þeim gamla
sagnaþul, Kolbeini Kristinssyni. Flóð
var í Kolku enda hitinn þá um 26 °C.
Á leið yfir ána flutu brúsar og annað
dót, sem var á herfinu, upp af því og
niður ána. Með snarræði var þeim
bjargað.
Vaktafyrirkomulag var ekki í föst­
um skorðum. Unnið var allan sólar­
hringinn meðan bjart var en eftir að
dimma tók til miðnættis og byrjað
klukkan sex. Sá sem var betur fyrir
kallaður tók vaktina. Haukur vann
ekki nema þetta eina sumar á Hóla­
ýtunni, en hvarf þá til sinna heim­
kynn a, vann þar á ýtum og stofnaði
síðan nýbýlið Röðul árið 1952 og hef­
ur búið þar síðan. [16]
Sumarið 1949
Sigurþór Hjörleifsson á Kimbastöðum
var starfsmaður skólabúsins á Hólum
sumarið 1949. Þá vann hann m.a. með
ýtunni að eftirtöldum verkefnum. Það
fyrsta var að fylla að Víðinesárbrúnni,
sem þeir félagar Haukur og Kjartan
enduðu á í desember árið áður. Þá
mun hafa lent klaki og snjór inn í fyll­
inguna, sem olli því að hún seig þegar
hlánaði, þannig að um metri var frá
vegi upp á brúargólfið.
Um sumarið vann hann í vegagerð
úti í Flókadal, ýtti upp vegi á milli
Syðsta­Mós og Sjöundastaða, tæpum
kílómetra að lengd. Þá var jarðvinnsla
á bæjunum Berglandi, Sléttu og
Minn a­ Grindli og eilítið unnið í
Sléttu veginum. Á Berglandi og
Grindli var herfað áður brotið land en
á Sléttu unninn mói, sem tönninni var
beitt á og síðan herfað.
Heima á Hólum var lagað til í
kringum minnismerki Jóns Arasonar
(turninn), sem þá var í byggingu, og
endurbættir varnargarðar við Hjalta­
dalsána. Sigurþór man sérstaklega
efti r því að Kristján Karlsson skóla­
stjóri gekk mikið um eyrarnar á meðan
hann var í verki þessu og hélt hann að
Kristján hefði týnt einhverju. En
þegar hann spurði hvort svo væri,
sagðist hann vera að leita að útfelling­
um, sem gætu bent til að heitt vatn
væri skammt undan. [28]

Árin 1950–1954
Vélin mun ekki hafa verið í umferðar­
vinnu árin 1950–1954, en unnið með
henni á Hólum. Á þessum árum var
hún m.a. notuð við að bægja Hjalta­
dalsánni frá Hólatúni, sem stundum
þurfti að gera árlega, svo og við jarð­
vinnslu. [21] Sumarið 1951 var
grafinn aðveituskurður úr Víðinesánni
og gert uppistöðulón á Kollugerði
fyrir rafstöð sem tekin var í notkun
það ár. Árni Sigurbjörnsson frá Gróf­
argili vann það verk með Hóla ýtunni.
Stöðvarhús var byggt undir brekkunn i,
neðan vegar, og vatn úr lóninu leitt
þangað í röri. Fallhæð var um 14 metr­
ar og orka stöðvarinnar 50 kW. [14]
Gísli Sigurbergsson bóndi á Svína­
felli í Hornafirði varð búfræðingur frá
Hólum vorið 1953. Hann rifjar upp
minningar sínar frá vinnu með Hóla­
ýtunni í bréfi til greinarhöfundar, og
kemur þar m.a. eftirfarandi fram:
Sigurjón bróðir Gísla vann við
skólabúið sumarið 1952 en hætti
187