Skagfirðingabók - 01.01.2011, Blaðsíða 168

SKAGFIRÐINGABÓK
svon a illa til reika og ekki var mikið
sofið þessa brúðkaupsnótt. Ekki geri
ég mér ljóst hvort það hefur verið af
afleiðingum þessa slyss og uppnáms­
ins sem því fylgdi að fyrsta barn okkar
fæddist tíu vikum fyrir tímann, rösk­
um mánuði síðar eða á Þorláksmessu­
dag, og var við fæðingu fjórar merkur
eins og fyrr er sagt. Ljósmóðirin,
María, lagði til að við létum skíra
barnið strax og sótti ég þá tengda­
móður mína, sem var heima, til að
halda á barninu undir skírn og síðan
hljóp ég til prestsins til að biðja hann
að skíra barnið. Þegar við komum á
sjúkrahúsið eru þær Inga og ljósmóð­
irin búnar að ákveða að skíra barnið
Guðrúnu. Inga sagði að sér fyndist svo
fallegt Bryndísar nafnið og var því
bætt við. Var hún því skírð Guðrún
Bryndís. Jón Þ. Björnsson, fyrrverandi
skólastjóri, kom daglega í heimsókn
til að vita hvernig tengdaföður mín­
um liði og stansaði gjarnan lengi. Sr.
Helgi Konráðsson kom einnig oft.
Hann lagði ríka áherslu á að við fyrir­
gæfum manninum sem slysinu olli.
Nýju fötin, sem Ásgrímur saumaði á
mig, urðu gerónýt í slysinu. Því saum­
aði Ásgrímur á mig önnur föt en því
miður fóru þau mér ekki eins vel og
fyrri fötin.
Kirkjukór Sauðárkróks
Þegar ég kom frá Noregi vorið 1954
kom Eyþór Stefánsson að máli við mig
og bað mig að koma í kirkjukórinn.
Ég hafði verið í blönduðum kór í
Þrándheimi. Það var 60 manna kór og
talinn vera einn besti kór þar í landi.
Kórstjóri var landsþekktur. Hann fór
víða um Noreg og stjórnaði bæði
kórum og sinfóníuhljómsveitum. Það
var bæði skemmtilegt og lærdómsríkt
að starfa í þessum kór. Kórinn heitir
Tone­wæld og stjórnandi Hakon
Haam. Ég varð við bón Eyþórs og fór
að syngja í kirkjukórnum. Eyþór var
ekki önnum kafinn um þessar mundir
en fékkst eitthvað við kennslu á vet­
urna. Ég byrjaði í kórnum síðla sum­
ars, var að vinna í bakaríinu og yfirleitt
laus klukkan þrjú á daginn. Þá fór ég
heim til Eyþórs og kenndi hann mér
tenórröddina í ýmsum sálmalögum.
Einnig kenndi hann mér tenórinn í
öll um hátíðasöngvum sr. Bjarna Þor­
steinssonar á Siglufirði. Ég var einn á
þessum æfingum. Það var náttúrlega
alveg stórkostlegt fyrir mig að fá þetta
svona beint í æð eins og sagt er og
lærði ég raddirnar og lögin mjög vel
og hef búð að því æ síðan. Í september
hófust síðan æfingar og voru ein til
tvær æfingar á viku, auk þess sem við
þurftum að syngja við messur. Í kórn­
um voru milli 35 og 40 manns og eins
og kom fram hér að framan söng ég
tenór. Með mér í þeirri rödd voru Þor­
valdur Þorvaldsson, Ögmundur Svav­
ars son, Sölvi Sölvason, Kári Steinsson,
Guðbrandur Frímannsson og Björgvin
Jónsson. Stundum við messur kom
Svavar Guðmundsson og bað um að fá
að syngja með. Hann var svo raddsterk­
ur að í rauninni hefði alveg nægt að
hann syngi einn. Æfingarnar fóru
fram heima hjá Eyþóri. Æft var á neðri
hæðinni fyrri hluta tímans. Síðan var
farið í kaffi uppi í stofu hjá þeim hjón­
um og æfingunni haldið áfram þar.
Var mjög þröngt um allt þetta fólk
því stofan var fremur lítil og þar tals­
vert af húsgögnum. Eyþór sagði að
það væri svo miklu betra hljóðfæri
168