Breiðfirðingur - 01.04.1950, Page 19

breiðfirðingur
17
átaks. Eða hve hún var há, nærri tignarleg. Sannarlegt efni í
sýslumannsfrú. Hann var þó lítið eitt hærri, þótt enn væri hann
grannur helzt til um of.
„Þú ert hrifin af Jóni bróður mínum,“ hélt Þorsteinn áfram.
Það er líka von. Hann er duglegur. Miklu meiri maður, en til
dæmis ég. Þú varst líka alltaf að dást að því, hve vel hann glímdi
í gamla daga.“
Anna sagði ekki neitt.
Þau höfðu gengið eins og ósjálfrátt aftur til baka. Nú voru
þau komin vestur á holt. Sólin var að hverfa, og allt var geislum
krýnt. Nóttin hlustaði. Vorið þagði. Þau voru eins og álfar, ljós-
álfar í ríki draumanna. Allt var svo ójarðneskt og hljótt. Hann
talaði. Röddin varð blíðróma hvísl. „Anna, ég hef elskað þig
öll þessi erfiðu námsár. Allt varð auðvelt, af því að ég var að
fást við það, til þess að vaxa í augum þínum. En nú sé ég, að
allt er til einskis. Þú metur Jón meira, þú elskar hann. Eg las það
út úr orðum þínum áðan.“
En hlýja, dimma röddin svaraði þýð eins og lindarhjal: „Þið
voruð báðir myndarlegustu og greindustu strákarnir í sveitinni
heima. Mér fannst þið vera góðir strákar. Jón elskar sveitina,
gróðurinn, ána og mömmu sína. Og hann hefir reynzt þeirri ást
sinni trúr. Þú dáir frægðina, lærdóminn, listirnar og menninguna
ungu. Hvor ykkar verður rótfastari? Hvor jarðvegurinn frjórri
til þess að veita þrótt í lífsbaráttunni? Ég ann ykkur báðum. Ég
svara þér, og vel um eftir sex ár. Bóndakona eða sýslumannsfrú.
Það verður sjálfsagt auðvelt að velja, auk þess veit ég ekki til
þess, að Jón meti mig neins frekar en aðrar stúlkur. Tignarsvip-
urinn á andliti ungu, fallegu prestdótturinnar úr sveitinni varn-
aði Þorsteini máls. Vafin húmi vornæturinnar, gengu þau „heim
á Garð.“ Bráðum voru þau aðeins eitt af mörgum pörum í saln-
um,
Það eru liðin Jirjú ár síðan vorkvöldið fagra. Já, þrjú ár og
nokkrir mánuðir, því að nú er 2. desember. Norðanstormurinn
strauk rykmekki eftir gráu hjarninu á götunum. Dökkrautt desem-
bersólskin gyllti hæstu húsþök og Ijómaði með rósaroða á' turni
kaþólsku kirkjunnar. Frá „Gullfossi“, sem er nýlagztur við hafn-
2